Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Συναυλίες Μαρτίου 2012

Για άλλη μια φορά να πούμε οτι η συγκεκριμένη λίστα περιλαμβάνει συγκεκριμένα τις συναυλίες που εμείς στο blog ή θα επισκεφθούμε, ή τουλάχιστον θα θέλαμε να πάμε και προτείνουμε. Ψάξτε, ακούστε, πωρωθείτε, αγαπήστε, στηρίξτε. Ή και όχι.


1 Μαρτιου Πέμπτη
  • 45Rats, Venustoned (ex Thunderdolls) @ Βat City (5€ με μπύρα)
  • Up The Hammers Festival warm up: Fingers Of Scorn, Released Anger, Wrathblade, Hardraw @Κύτταρο (10€)
2 Μαρτίου Παρασκευή
  • Up The Hammers Festival: Shok Paris, Pagan Altar, Holy Martyr, Dark Forest, Sorrows Path, Gae Bloga, Witchcurse @AN Club (30€)
  • Misuse, Gravity Says I @ Gagarin 205 (10€)
  • Jedi Mind Tricks @ Κύτταρο (20, 25€)
3 Μαρτιου Σάββατο
  • Up The Hammers Festival: Skyclad, Cloven Hoof, Metal Inquisitor, Valor, Axevyper, Serpent Saints, Lethal Saint @ AN Club (30€)
  • Still Corners, My drunken haze (16€)

ΚΑΡΑΚΛΑΣΣΙΚ Φεβρουάριος 2012: Kyuss Welcome to the Sky Valley


(Ευτυχώς αυτός ο φλεβάρης έχει 29 μέρες αλλιώς δεν θα με έσωνε κανείς και από τους τρείς τους)

Αποφασίσαμε λοιπόν να κάνουμε μηνιαίο αφιέρωμα σε κλασσικούς δίσκους, ανεξαρτήτως χρονολογίας κυκλοφορίας, ιδιώματος και δημοτικότητας. Αποφάσισα και εγώ λοιπόν να μιλήσω για το Welcome to the Sky Valley. Κάθε πράγμα στον καιρό του όμως αφού νιώθω πως, ως πολυλογάς που είμαι, πρέπει να κάνω μια μικρή εισαγωγή πρώτα.
Κλασσικοί δίσκοι λοιπόν... Πολλά ονόματα έρχονται στο μυαλό, Master of Reality, Dark Side of the Moon, Cowboys from Hell, Aenima, Thriller, για να αναφέρω απλώς κάποια που μπορούν να μπούν σε αυτή την κατηγορία. Τι κοινό έχουν όμως. Τι κάνει ένα δίσκο κλασσικό; Αυτός που αυτονόητα θεωρείται διαχρονικός και που έθεσε στεγανά για ένα μουσικό ιδίωμα, ή και που έδειξε τον δρόμο σε άλλους καλλτέχνες να βαδίσουν. Αυτός είναι ο ορισμός, που κατα πάσα πιθανότητα λανθασμένα, δίνω. Και συνεχίζω λοιπόν λέγοντας πως κλασσικό άλμπουμ είναι αυτό που με την πρώτη ακρόαση θα σε πιάσει απο το λαιμό και θα φωνάξει στα μούτρα σου « Είμαι εδώ και πρέπει να με ακούσεις!». Και αυτό θα κάνεις. Και θα προχωρήσεις παρακάτω την μουσική διαδρομή σου, και θα ακούσεις πολλές άλλες μουσικές αλλά πάντα σε αυτούς τους κλασσικούς δίσκους θα επιστρέφεις, όχι λόγω παρελθοντολαγνείας, αλλά γιατί κάποια στιγμή θα αντιληφθείς πως στην ουσία,

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Shocker OST (1989)


Οι περισσότεροι θα θυμάστε τον σκηνοθέτη Wes Craven από τη σειρά ταινιών "Scream" που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του '90. Στο τέλος της δεκαετίας του '80, ο εν λόγω κύριος σκηνοθέτησε την ταινία "Shocker", της οποίας το soundtrack θα μας απασχολήσει εδώ.

Η απόκτηση του OST αυτής της ταινίας, υπήρξε για χρόνια ευσεβής πόθος, κυρίως για τη διαφορετική εκτέλεση του "Sword and Stone". Όταν τελικά το πέτυχα σε ράφι και φυσικά το "χτύπησα", συνειδητοποίησα ότι έχει πολύ περισσότερο ζουμί. Αρχικά, το έχει επιμεληθεί ο στιχουργός / guru του 80's ήχου / διεθνής Φοίβος, Desmond Child. Ο άνθρωπος δηλαδή που έχει υπογράψει επιτυχίες ονομάτων όπως Kiss, Bon Jovi, Scorpions, Alice Cooper, μέχρι και το Disco Girl του Σάκη Ρουβά (χα!). Αν λοιπόν το αυτί σου γουστάρει μελωδία εδώ μιλάμε για εγγύηση.

Το album ανοίγει και κλείνει με το ομότιτλο "Shocker" από μία παντελώς άγνωστη μπάντα ονόματι "Dudes of Wrath". Ώπα! Σου θυμίζει κάτι η φωνή του τραγουδιστή? Οι "Dudes of Wrath" δεν είναι άλλοι από τους Paul Stanley (KISS), Desmond Child, Tommy Lee (Motley Creu) και Alice Cooper που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για της ανάγκες αυτού του soundtrack. Συνέχεια με Iggy Pop στο "Love Temptation", ένα πετυχημένο αμάλγαμα new wave κουπλέ με hard rock ρεφραίν, για να περάσουμε στους Megadeth που διασκευάζουν το "No more Mr Nice Guy" του Alice Cooper, τον οποίο ο Dave Mustaine θεωρεί ως πνευματικό πατέρα από τότε που τον βοήθησε να κόψει τα ναρκωτικά. Βέβαια όπως αποκάλυψε η σκηνοθέτης Penelope Spheeris (βλ. "The Decline of Western Civilaization", Wayne's World), στο επεισόδιo της σειράς Behind the Μusic του μουσικού καναλιού VH1 που αφορά τους Megadeth, ο Μustaine ήταν τόσο λάσπη τη μέρα των γυρισμάτων του Video Clip, που δε μπορούσε να τραγουδά και να παίζει κιθάρα παράλληλα!

Το επόμενο τραγούδι είναι το "Sword and Stone" από τους Γερμανούς Bonfire. Ο συγκεκριμένος μελωδικός Hard Rock ύμνος φέρει (προφανώς) την υπογραφή του Desmond Child, του Paul Stanley αλλά και του Bruce Kulick (ΚISS, Michael Bolton, Grand Funk Railroad) και έχει εκτελεστεί πρώτη φορά από τον Paul Dean (Loverboy) στο δίσκο Hardcore του 1988, ενώ μπορεί κανείς να βρει και μια εκτέλεση των KISS. Κάθε version έχει τη δικιά της γλύκα.

Kαί μια που μιλάμε για γλύκα, το AOR της Saraya και των Voodoo X που συμμετέχουν με τα "Τimeless Love" και "Τhe Awakening" αντίστοιχα, μελώνουν τα ηχεία. Πρόκειται για δύο AOR μπάντες πυροτεχνήματα των 1980's που στη βραχύβια πορεία τους έκαναν καλά τη δουλειά τους, αλλά μέχρι εκεί. Τα δύο τραγούδια που υπάρχουν στο album πάντως μπορεί να είναι άκρως αγαπησιάρικα και keyboard oriented, κρίνονται όμως ως άκρως ποιοτικά δείγματα του ήχου.

Το "Demon Bell" των Dangerous Toys ξεχωρίζει ως το ατόφιο hard rock τραγούδι του δίσκου. Ο τραγουδιστής Jason Mcmaster μόνο τυχαίος δεν είναι. Έχει "ντύσει" άλλωστε το Enegetic Disassembly των tech thrash θεών Watchtower, πριν αφιερωθεί στο ποζεράδικο hard rock, το οποίο του πάει πολύ. Μάντεψε γιατί το επόμενο album των Watchtower έχει τραγούδι που λέγεται "Dangerous Toy"...

Τα ίχη των Dead On που συμβάλουν με το Different Bread χάνονται εκτός από κάποιες μη διασταυρωμένες μαρτυρίες που τους θέλουν μπάντα του ενός δίσκου, συνεπώς επιφυλάσσομαι. Το τραγούδι έχει έναν SOD / Suicidal Tendencies crossover αέρα και φέρνει κατά νου βερμούδες και ανάποδα καπέλα.... Το ίδιο κάνει βέβαια και το "Sockdance", πάλι από τους Dudes of Wrath. Εδώ μπορεί να ακούσει κανείς τον Alice Cooper να ραπάρει! Είναι τέτοια η φωνή του βέβαια που πιό πολύ σε τσαμπουκά φέρνει παρά σε rap battle.

Τρομερό ενδιαφέρον έχει τούτο το δισκάκι. Ποικιλία σε συμμετοχές και μουσικά στύλ, αλλά και σε ιστορικό ενδιαφέρον. Το μελωδικό Hard Rock και το Heavy Metal μεσουρανούσε στις HΠΑ κατά το δεύτερο μισό των 80's και προέτρεπε σκηνοθέτες να ντύσουν τις ταινίες τους με ανάλογους ήχους. Μην ξεχνάμε όμως ότι είναι 1989. Η δεκαετία του 80 δύει και οι εταιρίες επρόκειτο να παρατήσουν το Thrash Metal και το Hard Rock και να στραφούν σε άλλες μουσικές σκηνές για να τις απογειώσουν και στη συνέχεια να τις ξεζουμίσουν. Οι βαριές κιθάρες θα ξανακάνουν την mainstream εμφάνισή τους δίπλα σε "τραγουδιστές" που ήταν περισσότερο wigers παρά χρυσά λαρύγγια. Με αυτή τη λογική, μέχρι και προφητική θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτή η συλλογή. Ποζέρια, heavymetalάδες και νοσταλγοί των 80's, καλά θα κάνετε να ρίξετε μια αυτιά τουλάχιστον!

Σχετικά με την ταινία δε μπορώ να εκφέρω άποψη, διότι δεν την έχω δει ακόμα!


Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Rockwave Festival 2012: Update

Με μια ωραία ντρίμπλα, η Didi κατάφερε τελικά να κάνει την ακύρωση των Sabbath να μοιάζει λιγότερο επώδυνη. Όχι μόνο επιβεβαιώθηκε ότι τελικά θα εμφανιστούν οι Slash και Zakk Wylde (μαζί με Bulter και Gus G), αλλά κάνουν και την έκπληξη και φέρνουν και τους Unisonic (ή αλλιώς το συγκρότημα-αναβίωση των Helloween με Kiske και Hansen) την ίδια μέρα.

Όσοι είχαν πάρει από πριν εισιτήρια, ισχύουν ως έχουν. Αν δεν τους ενδιαφέρει πλέον μπορούν να τα εξαργυρώσουν στο ticket house και για όλα τα καινούρια εισιτήρια η τιμή διαμορφώνεται στα 50 ευρώ για περιορισμένο αριθμό και μετά την εξάντληση αυτών, στα 58 ευρώ. Στο ταμείο τα εισιτήρια θα κοστίζουν 65 ευρώπουλα.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

UFOMAMMUT - ORO - Recording Sessions

Μόλις χθες οι κολεκτίβα των Malleus έδωσε στη δημοσιότητα ένα βίντεο από τις πρόβες των τιτανομέγιστων doom γιγάντων Ufomammut για τον επερχόμενο δίσκο τους "Oro: Opus Primum", που κυκλοφορεί τον Απρίλιο.




Το βίντεο δεν προδίδει και πολλά πράγματα, αλλά από το 7:26 και μετά, μαζεύω το σαγόνι μου!

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Ακύρωσαν οι Black Sabbath την περιοδεία τους

Όπως ήταν φυσικό επόμενο, αν λάβουμε υπόψη μας την υγεία του Θεού (λίγο οξύμωρο αυτό) και τις πρόσφατες εξελίξεις όσον αφορά τον Ward, οι Black Sabbath ακύρωσαν ολόκληρη την περιοδεία τους πλην του Download Festival στην Αγγλία.

Σε όλη την υπόλοιπη περιοδεία (συμπεριλαμβανομένου και του Rockwave Festival στις 3/7) θα εμφανιστούν ως "Ozzy & Friends" να παίζουν Black Sabbath.

Οι φήμες ήδη αναφέρουν ότι θα εμφανιστούν οι Geezer Butler, Zakk Wylde, καθώς επίσης και ο Slash που είναι χρόνια φίλος με τον Ozzy.

Μιλάμε φυσικά, για τεραστίων διαστάσεων ξενέρωμα και μένει να δούμε τι θα γίνει τελικά και αν θα επιβεβαιωθούν οι φήμες για να σωθεί το φεστιβάλ.
Ήδη η Didi αναφέρει οι θα υπάρχει δυνατότητα εξαργύρωσης των εισιτηρίων όσων πρόλαβαν να προαγοράσουν, σε περίπτωση που δεν θέλουν πλέον να παρεβρεθούν στο φεστιβάλ. Ακόμα βέβαια εκκρεμεί το επίσημο δελτίο τύπου, οπότε υπομονή και από βδομάδα βλέπουμε.

thefuture

Εδώ και λίγο καιρό ήθελα να το γράψω αυτό το post. Νομίζω αυτή τη στιγμή και οι 4 βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο συναίσθημα για τους επόμενους μήνες: Καταιγισμός από πολλά υποσχόμενες έως σίγουρες επικές συναυλίες. Τόσο, που έχοντας γράψει το δικό μου take συνειδητοποιώ οτι έχω γράψει ολόκληρη γαμημένη έκθεση. Σχωρέστε με λοιπόν για τον ενθουσιασμό μου, έχω βάλει σε bold τα συγκροτήματα που γαμάνε για να όσους κουράζεστε να τα διαβάζετε όλα:

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Aναβάλλονται οι συναυλίες του Johnny Winter


Δυστυχώς οι προγραμματισμένες συναυλίες του Johnny Winter επί ελληνικού εδάφους αναβάλλονται προς αποφυγήν επιβάρυνσης της υγείας του Μεγάλου με έξτρα πτήσεις. Πραγματικά κρίμα....

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Συνέντευξη Τhe Devil's Blood (SL)

Οι Devil’s Blood μέσα σε μια νύχτα κατάφεραν να μεταπηδήσουν από το underground κύκλωμα σε κάθε festival και club, με ορδές οπαδών να απολαμβάνουν την μυστηριακή μα πάνω απ’ όλα τίμια και ζόρικη αντίληψη που έχουν για το Rock n’ Roll. Με αφορμή την πρόσφατη εμφάνισή τους στην Αθήνα, επικοινώνησα με τον SL για μερικές ερωτήσεις. Ο «αρχηγός» λοιπόν, εκτός από εντελώς προσηλωμένος στο όραμά του, αποδείχθηκε λαλίστατος και πρόθυμος να τεκμηριώσει κάθε του απάντηση, κάτι που κάνει μια κουβέντα μαζί του πολύ ενδιαφέρουσα, άσχετα αν συμφωνείς ή όχι, με τις ιδιαίτερες θεωρίες και αντιλήψεις του. Δώσε βάση στο ότι αναφέρεται σε κάθε ζωντανή εμφάνιση της μπάντας με τη λέξη «τελετή»!

(Ευχαριστούμε πολύ τον Κώστα και τον Αλέξανδρο από το Bowel of Noise για τη σημαντική τους βοήθεια!)



Aρχικά θα ήθελα να σε συγχαρώ για το νέο δίσκο και την απίστευτη εμφάνιση στην Αθήνα. Από τη στιγμή που το The Thousandfold Epicentre είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη σου δουλειά, πιστεύεις ότι είχες σημειώσει πρόοδο μουσικά, συγκρίνοντάς το με το The Time of no Time Evermore?

Προσπαθώ να μην το βλέπω έτσι γενικότερα. Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα δύο albums και πιθανώς υπάρχουν και ομοιότητες , αλλά προτιμώ να τα βλέπω και τα δύο ως αυτόνομα καλλιτεχνικά μέσα έκφρασης και όχι τόσο σαν μια εξελικτική πορεία. Υποθέτω είναι δείγμα του που ακριβώς βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή ως συγκρότημα.

Έχεις πει ότι όταν ξεκίνησες τη μπάντα με την αδελφή σου, δεν έβλεπες τους Devil's Blood ως ένα συγκρότημα που θα έπαιζε ζωντανά. Όταν αρχίσατε να γίνεστε πιο δημοφιλείς και έπρεπε να βρεις μουσικούς για τις συναυλίες, έκανες τις οντισιόν με γνώμονα αποκλειστικά μουσικό, ή ήθελες οι μουσικοί να έχουν και τις ίδιες φιλοσοφικές απόψεις με εσένα?

Oι άνθρωποι που απαρτίζουν τη live μορφή του συγκροτήματος δε χρειάζεται απαραίτητα να συμμερίζονται τις αντιλήψεις μου. Από την άλλη όμως, δεν πιστεύω ότι κανένας στον κόσμο, ακόμα και αυτοί που υποτίθεται ανήκουν στα ίδια πιστεύω, μπορούν να συμμεριστούν απόλυτα τα πιστεύω μου, τέτοια πράγματα είναι πολύ ξεχωριστά και πολύπλοκα. ειδικά αν και αυτοί είναι δημιουργικά ή φιλοσοφικά αναμεμιγμένοι. Ο καθένας έχει

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

History of a Live to Come


Tρείς ανακοινώσεις συναυλιών μου κέντρισαν το ενδιαφέρον:

Johnny Winter Πέμπτη 8 Απριλίου



Amon Amarth Κυριακή 22 Απριλίου



Megadeth Τετάρτη 20 Ιουνίου (σε κλειστό χώρο παρακαλώ, κόλαση - sorry Dave)



Τους έχω ξαναδεί και τους τρεις αλλά....είναι από αυτούς που μιά και δύο φορές δε φτάνουν. Όλα καλά, και οι τιμές εισητηρίων δείχνουν κάπως λογικότερες. Η απορία μου είναι η εξής όμως : Τι απέγιναν οι εποχές που συναυλία πηγαίναμε το ΣΑΒΒΑΤΟ??

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Black Shape of Nexus, Omega Massif, Rotor live @ An Club, Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Λοιπόν είχα πολύ καιρό να περάσω τόσο ωραία σε συναυλία. Δεν υπάρχει λόγος πάντα το πράγμα να σημαδεύεται από αποκαλυπτικά βιωματικά σκηνικά, τελεστική κάθαρση, δοκιμασία και ψυχολογικό βιασμό. Το νόημα είναι οτι ήταν από συναυλίες που περίμενα πολύ και μου έδωσε ακριβώς αυτά που ήθελα - κοπάνημα, ένα μεγάλο χαμόγελο και αίσθηση πλήρους μουσικού κορεσμού.  Επίσης, με άφησε με βουλωμένα αυτιά για 2 μέρες. Θα μπω στο ψητό χωρίς πολλά πολλά:

Rituals - Rituals (2012)

Οκ, είναι αλήθεια ότι οι Isis προκάλεσαν μεγάλο πανικό στη δεκαετία των zeros και ενέπνευσαν κόσμο και κοσμάκη. Επίσης είναι μεγάλη αλήθεια ότι το post-metal είναι ένα είδος το οποίο έχει μια άλφα στασιμότητα και δεν επιδέχεται πολλούς πειραματισμούς. Τρίτη μεγάλη αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες μπάντες που αποφασίζουν να καταπιαστούν με το post-metal, καταλήγουν να ακούγονται, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μια αξιόλογη κόπια των προαναφερθέντων Isis.
Τι κάνει λοιπόν αυτή τη νεοσύστατη μπάντα (μόλις το 2010 δημιουργήθηκε) ξεχωριστή;

Η ιδιαίτερη προσέγγισή τους στον συγκεκριμένο ήχο: Για αρχή είναι η κατάμαυρη ατμόσφαιρα τους. Τέτοια σκατοψυχία είχα καιρό να συναντήσω σε post-metal κυκλοφορία. Downtempo, πολυεπίπεδες συνθέσεις που κλιμακώνονται, ξεσπάνε και ηρεμούν με απόλυτα συγχρονιζόμενη αρμονία. Μανιασμένα βυθισμένα στο πόνο φωνητικά που μοιάζουν σαν βγαίνουν από την άβυσσο της ψυχής. Τιτάνια doom riffs που εντείνουν την οργή με τρομακτική ορμή. Ambient ηχοστρώματα που απλώνουν το σκοτάδι μέχρι να σκεπάσει τα πάντα.

Το ντεμπούτο των Rituals ήρθε για να δείξει ότι το post-metal είναι ζωντανό και αναπνέει. Οι επιρροές τους κάνουν μπαμ από χιλιόμετρα αλλά δεν επαναπαύονται σε αυτές και πειραματίζομενοι χτίζουν ένα δυσβάσταχτο, πελώριο, ηχητικό ογκόλιθο. Συγκλονιστικό!

Ο δίσκος κυκλοφορεί επίσημα τον Μάρτιο, αλλά έδωσαν την άδεια στο Cvlt Nation να το διανείμουν ελεύθερα.

ΥΓ. Και μιας που ανέφερα τους Isis, πάρτε ένα εξαιρετικό δείγμα από το νέο project του Aaron Turner:

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Sleep Live in Athens 20/05

Αφού βγήκε και η αφίσα, επαναδημοσιεύω.

Συναυλιακό γεγονός της χρονιάς.-

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

O Bill Ward αποχωρεί από το reunion των Black Sabbath

Ακολουθεί αυτούσια η ανακοίνωση των Black Sabbath στο facebook:

We were saddened to hear via Fcebook that Bill declined publicly to participate in our current Black Sabbath plans...we have no choise but to continue reording without him although our door is always open...We are still in the UK with Tony.Writing and recording the new album and on a roll...See you at Download!!!

- Tony, Ozzy and Geezer


Ενός κακού, μύρια έπονται ως γνωστόν...Υποθέτω ότι ο κύριος Ward θα μπορούσε να επαναδιαπραγματευτεί, να παραπονεθεί ή/και να μην έρθει σε συμφωνία εξ αρχής και όχι τώρα που πολύς κόσμος έσπευσε να αγοράσει εισιτήρια για τις προγραμματισμένες συναυλίες των Sabs. Aπό την άλλη, είναι τέτοιος ο κόσμος της Show Biz που δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το τι ακριβώς συνέβη. Μην ξεχνάτε ότι στην υπόθεση εμπλέκεται η Sharon Ozbourne που, δαιμόνια και πανέξυπνη στη δουλειά της όπως είναι, έχει κρεμάσει αριστοτεχνικά κόσμο και κοσμάκη ουκ ολίγες φορές. Δε θα βιαστώ να βγάλω συμπεράσματα, ελπίζω ωστόσο να βρεθεί άκρη σύντομα.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

ROYAL THUNDER - S/T EP (2009)




Από την Atlanta έρχονται οι Royal Thunder και θέλω να πιστεύω ότι έρχονται για να μείνουν.Το 2010 κυκλοφόρησαν το ομώνυμο αυτοχρηματοδοτούμενο EP τους, και ύστερα τους τσίμπησε η Relapse. Έχουν, επίσης, εμφανιστεί ζωντανά με ονόματα όπως οι Woven Hand, Scott Kelly, Norma Jean, Black Tuskt. Τελικά είχα δίκιο. Όπως οι Nightwish δημιούργησαν ένα ρεύμα στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, με τον ίδιο τρόπο μπάντες όπως οι Jex Thoth και οι Devil's Blood επαναπροσδιορίζουν την έννοια female fronted, την φιλτράρουν μέσω της δικής τους αισθητικής και αναγκάζουν δισκογραφικές εταιρίες, όπως η Relapse που ειδικεύεται στον ακραίο ήχο, να υπογράψουν μπάντες με αντίστοιχο μουσικό προσανατολισμό.Προσωπικά αυτό πολύ μου αρέσει, αν και είναι σίγουρο ότι θα έρθει η ώρα που τυχάρπαστοι θα μυριστούν δολάριο και σχηματίζουν τέτοιες μπάντες σορυδόν (βλέπε late 80's κατάσταση στο μελωδικό hard rock π.χ.). Αυτό βέβαια λίγο μας νοιάζει άπαξ και έχουμε ανοιχτά αυτιά.

Το power trio από τη Georgia λοιπόν, επανακυκλοφόρησε το EP τους μέσω της εταιρίας και δουλεύει σε νέο υλικό για τη δημιουργία του πρώτου full length. Aπό την ήδη υπάρχουσα δουλειά τους διακρίνει κανείς ότι κάτι πάει πολύ καλά με αυτά τα παιδιά. Το EP τους μου δίνει την εντύπωση ότι είναι χωρισμένο σε δύο θεματικά μέρη. Τα πρώτα τέσσερα τραγούδα κινούνται σε γνωστά, stoner, μονοπάτια τα οποία είναι μεν χιλιοπαιγμένα και χιλιοακουσμένα, διακατέχονται δε από μια φρεσκάδα. Και για να κατάφεραν να πείσουν εμένα ως προς αυτό, που λόγω προτιμήσεων η stoner φόρμα με απωθεί, είναι μεγάλοι μάγκες και οι τρεις τους. Η δεύτερη θεματική ενότητα είναι που με κέρδισε ολοκληρωτικά. Μακριά από την occult φύση των συγκροτημάτων που αναφέρθηκαν παραπάνω (τουλάχιστον ηχητικά) φαίνεται να πλέκουν τα τραγούδια πάνω στη φωνάρα της Miny Parsonz(μπάσο φωνή) και δημιουργούν ένα πανέμορφο μπαστάρδεμα πεπαλαιωμένου Rock 'n Roll, θολωμένου 60's garage, αντρίκιου 70's blues rock από white-breads μουσικούς με μαύρη δισκοθήκη (βλέπε Led Zeppelin) και τέλος μιά μικρή δόση από 90's "Mtv Rock" που φέρνει στο νου το χιτάκι "Runaway Train" των Soul Asylum αλλά και τη φωνή της Christina Aguilera στα νέγρικά της (brothers of metal, δε σηκώνω κουβέντα για τη ΦΩΝΗ της Aguilera).

Ακούγεται κάπως ελαφρύ στην περιγραφή? Δώσε στη μπάντα μιά ευκαιρία και θα καταλάβεις ότι η μουσική τους είναι φτιαγμένη περισσότερο γιά bars που ευοωδιάζουν bourbon, καπνό και ιδρώτα, παρά για σαλόνια που βρωμάνε ακριβό άρωμα. Stoner-ια, 60's και 70's freaks, πάσης φύσεως rockers και σινεφίλ που χρόνια σπάγατε το κεφάλι σας για το ποιο άλλο τραγούδι θα βάζατε στη σκηνή του Pulp Fiction που ο Travolta οδηγάει λιώμα την κόκκινη αμαξάρα, ορμάτε και αναμένετε το full length!


Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

LOAD,RELOAD Ή MEGAUPLOAD?




Ελλάδα 2012. Η οικονομική κρίση δεν είναι πλέον μια τρομακτική προοπτική του εγγύς μέλλοντος με μορφή συζήτησης σε τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά μια πραγματικότητα που όλοι μας ζούμε καθημερινά, και ο καθένας κάνει τα κουμάντα του για να τη βγάλει άλλον ένα μήνα. Προφανώς τα έξοδα περιορίζοται και βαρύτητα δίνεται στα είδη και τις δαπάνες πρώτης ανάγκης. Και μέσα στα μηνιαία/ετήσια έξοδα ενός φανατικού μουσικόφιλου είναι προφανώς η μουσική. Είτε μιλάμε για Cds, βινύλια, albums, eps, εισιτήρια για συναυλίες, μουσικό τύπο, merchandise, festivals και live στο εξωτερικό, και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο καθένας. Τι συμβαίνει όμως όταν τα πράγματα έχουν αρχίσει και δυσκολεύουν πολύ? Μοιραία όλα αυτά πάνε στην άκρη και όποτε κάνεις μια τέτοια αγορά, το βλέπεις σαν δώρο στον εαυτό σου πάρα σαν βασικό μηνιαίο έξοδο όπως συνήθιζες να κάνεις παλιότερα ή πολύ παλιότερα.

Βέβαια η μουσική βιομηχανία περνάει μεγάλη κρίση πολύ πριν την Ελλάδα. Το Internet είναι ασταμάτητο και απύθμενο. Ποιός ο λόγος λοιπόν να επενδύει κανείς μεγάλα ποσά στην αγορά μουσικής από τη στιγμή που σε λίγα λεπτά μπορεί να έχει δισκογραφίες στο σκληρό του δίσκο? Αυτή βέβαια είναι η λογική της μάζας. Καλώς ή κακώς οι σοβαρά και συνειδητά ασχολούμενοι με τη μουσική ανοίκουν σε μιά ελίτ που κατανοεί και επιθυμεί το φυσικό format της μουσικής για πολλούς λόγους. Artwork πολλές φορές άρρηκτα συνδεδεμένο με τη μουσική, καλή ποιότητα ήχου, λεπτομέριες/σχόλια/thank you's του συγκροτήματος, οικονομική υποστήριξη στη μπάντα που μας ενδιαφέρει. Από την άλλη, η κουλτούρα του Downloading, βασίζεται στη λογική του internet και όχι τη λογική της τέχνης. Πλήθος πληροφοριών στην λιγότερη δυνατή ώρα. Είναι λογικό όμως να θες για παράδειγμα να δες πως ηχούν οι Jaded Heart και να κατεβάσεις μονομιάς όλη τη δισκογραφία τους? Μιά πρόχειρη αυτιά σε κάθε δίσκο θα σε κάνει γνώστη της μουσικής των Tool? Kαί όταν στη συναυλία ακούσεις ένα τραγούδι και ενθουσιαστείς, θα θυμηθείς τους λόγους που έχει τόσο ξεχωριστή θέση μέσα σου, ή η θέση του είναι C:\Documents and Setting\Music\Metal\Tάδε συγκρότημα? Στον αντίποδα, υπάρχει ο κόσμος που αγοράζει απαράδεκτους δίσκους για να συμπληρώνει τη, σκονισμένη στο μέλλον, δισκογραφία του αγαπημένου του συγκροτήματος και special κυκλοφορίες κάθε συγκροτήματος τις οποίες δεν ακούει, ούτε καν σκίζει τη ζελατίνα λόγω συλλεκτικής αξίας.Και τέλος υπάρχου και οι άνθρωποι που διατυμπανίζουν περήφανα ότι ήταν VIP σε show των Kiss(περίπου 1000 ευρώ η ταρίφα), αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.Πέρα από τα ακραία παραδείγματα όμως, προσωπικά πιστεύω ότι για τις χαμηλές πωλήσεις δεν ευθύνονται οι εποχές, αλλά οι άνθρωποι. Αν τη δεκαετία του '60 ή του '70, όταν χρυσός και πλατινένιος δίσκος σήμαινε πωλήσεις κατά πολύ περισσότερες απ' ότι σημαίνει τώρα που έχει πέσει ο πήχης, υπήρχε Internet τα πράγματα θα ήταν ακριβώς το ίδιο.

Τι πράττει λοιπόν η μουσική βιομηχανία? Για καιρό φρόντιζε να αποθαρρύνει το κοινό με εξωφρενικά υψηλές τιμές. Άρα ο κόσμος στρεφόταν στο downloading. Αυτό οδήγησε τις νέες μπάντες αντί να ψάχνουν συμβόλαιο, να προσπαθούν να αυτοχρηματοδοτήσουν τις κυκλοφορίες τους και να πουλάνε μέσω από δικά τους sites. Σωστό. Από την άλλη, στην πράξη πλέον, τα μόνα έσοδα ενός μέσου συγκροτήματος είναι οι περιοδείες και η πώληση merchandise στις συναυλίες τους. Με τη σειρά της αυτή η κατάσταση όμως οδήγησε, ειδικά τις παλιότερες μπάντες να βγάζουν δίσκους, όχι γιατί είχαν πραγματικά κάτι να πουν, αλλά ως αφορμή να βγουν σε περιοδεία. Υποβάθμιση λοιπόν της ποιότητας αναγκαστικά, γιατί αν κάποιος είναι 45 και το μόνο που ξέρει να κάνει στη ζωή του είναι να παίζει μουσική, θα πέσει στην παγίδα του δίσκου-αφορμή που λέγαμε πριν, αφού έχει λογαριασμούς να πληρώσει και πιθανώς, στόματα να θρέψει. Δε θέλω να το γενικεύω αλλά σε ένα μεγάλο βαθμό αυτά συμβαίνουν. Στη συνέχεια προχωρά σε κινήσεις που προκαλούν γέλιο σε κάποιον παρατηρητικό. Κυκλοφορίες δίσκων τις περιόδους πριν τα Χριστούγεννα και πριν τα καλοκαιρινά festivals, για προφανείς λόγους. Βox sets τριψήφιου αριθμού σε τιμή, επανηχογραφήσεις πετυχημένων albums και επανακυκλοφορίες λίγους μήνες μετά την επίσημη κυκλοφορία είναι επίσης παράδοξα αλλά συχνό φαινόμενο στα δισκοπωλεία. Kαι τέλος,τα i-tunes, ένας τρόπος να αγοράζεις νόμιμα μουσική σε ηλεκτρονικό format........

Πολύ πρόσφατα είδαμε την βγαλμένη από ταινία δράσης, σύλληψη του ιδιοκτήτη της file sharing ιστοσελίδας "Megaupload" για πειρατικό περιεχόμενο. Τι μέλλει γενέσθαι? Μπορεί αυτή να είναι η αρχή του τέλους του file sharing? Μπορεί οι προ δωδεκαετίας ενέργειες το Lars Ulrich να κλείσει το Napster να δικαιώνονται τώρα? Μικρά σημάδια δείχνουν πρόθεση από την πλευρά των δισκογραφικών να στηρίξουν το εμπόριο. Χαμηλότερες τιμές, παγκόσμια ημέρα δισκοπωλείων (δισκοπωλείων όχι super market δίσκων τύπου Metropolis, που φήμες το θέλουν να μην απέχει πολύ από το να κλείσει) με πρέσβη για φέτος τον Ιggy Pop. Kαί αν τελικά συμβούν όλα αυτά τα ωραία, είναι προς όφελος εμάς των ρομαντικών, αλλά και των ίδιων των συγκροτημάτων που πρώτα θίγονται από τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις? Σίγουρα η πρόσβαση στη μουσική θα δυσκολέψει. Σίγουρα δε θα μπορεί κανείς να έχει άμεσα άποψη για ένα δίσκο ή ένα καλλιτέχνη. Σίγουρα η εκσυγχρονισμένη μορφή του tape trading που είναι αγαπημένο hobby ανάμεσα σε διαδυκτιακές παρέες και forums σε παγκόσμιο επίπεδο, θα εκλείψει ή θα γίνει πολύ πιο δύσκολη. Αν όπως αναφέρθηκε πριν, στις μέρες μας η έννοια πλατινένιος δίσκος σε πωλήσεις μετράει πολύ λιγότερα αντίτυπα απ' ότι σε περασμένες δεκαετίες, στον αντίποδα η έννοια underground έχει ανέβει ένα σκαλί πιο πάνω προς το mainstream, λόγω της ευκαιρίας που έχει ένα άγνωστο συγκρότημα ή και μιά ολόκληρη σκηνή σε κάποια πόλη να προωθηθεί εύκολα και γρήγορα μέσω το file sharing. Πως νομίζεις έγιναν γνωστοί οι Unkle Acid and the Deadbeats για παράδειγμα?

Βέβαια όλα αυτά είναι γενικότερες σκέψεις χωρίς σύνορα.Τι θα γίνει με εμάς συγκεκριμένα όμως που είμαστε μόνιμοι κάτοικοι Ελλάδας? Πως πρόκειται να επιρεάσει αυτό το ενδεχόμενο αστυνόμευσης του internet τους μουσικόφιλους, συλλέκτες αλλά και τους επιδερμικούς ακροατές όταν το μόνο που μπορεί να σηκώσει η τσέπη είναι μιά δυνατή σύνδεση στο internet? Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αναγκαστούμε να βάλουμε στην άκρη τον ψυχαναγκασμό. "Άκουσα τον τάδε καινούριο δίσκο πρώτος, γαμάει ή απογοητεύει", "Οι 50 καλύτερες κυκλοφορίες τις χρονιάς είναι οι:...", "Θυμάσαι τους Lethal?(ατακαδόρος ετών 20).". Δεν αγιοποιώ το παρελθόν ούτε λατρεύω φανατικά τις παλιές μεθόδους διάδοσης της μουσικής. Απλά έτυχε να γεννηθώ σε μιά κομβική εποχή και να έχω προλάβει να δω το νόμισμα και από τις δύο όψεις εκ των έσω. Και για να είμαι ειλικρινής, όσο βολική και αν είναι η κατάσταση της διακίνησης πληροφοριών υπάρχουν πράγματα του χθες που η απουσία τους, φρονώ, στερεί από την ακρόαση μουσικής την ουσία της. Πόσο χτυποκάρδι μπορεί να έχει κάποιος σήμερα να ακούσει ένα τραγούδι ξανά στο ραδιόφωνο? Να μαζευτεί με την παρέα του σε ένα σπίτι και να ακούσουν τους διαφορετικούς δίσκους που έχει φέρει ο καθένας? Πόσοι μπορούν να αναγνωρίσουν στο δρόμο ένα αγαπημένο καλλιτέχνη? Πόσο πολλά υποσχόμενη είναι σήμερα μια άγραφη κασέτα ή ένα άδειο cd? Η γενιά του youtube μπορεί να σκεφτεί γιατί ένα από τα σχέδια που δεν πρόλαβε να υλοποιήσει ο Steve Jobs, ήταν να κυκλοφορήσει ένα I-pod που θα αναπαρήγαγε (το κατά δύναμην) έναν αναλογικό ήχο κοντά στο βινύλιο? Σε τελική ανάλυση, μας φέρνει πιο κοντά η μουσική ή ένα Like, ένα "+1" και ένα "thumbs up if you bang your head to this" είναι πλέον αρκετά?

Ξέρω ότι έχω ανοίξει πολλά θέματα αλλά όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Ξέρω επίσης ότι τέτοιες κουβέντες, από τη στιγμή που εξαρτώνται από τόσες παραμέτρους, δεν εξαντλούνται μέσα από ένα κείμενο. Προτεραιότητα είναι να μην φαλιρίσουμε οικονομικά και να έχουμε όλοι έναν τρόπο να ζούμε αξιοπρεπώς . Όσο βασικό κι αν είναι αυτό όμως, δεν εξαρτάται από εμάς, όπως δεν εξαρτήθηκε από εμάς η δυσκολότατη θέση που βρισκόμαστε και η ακόμα δυσκολότερη την οποία πρόκειται να βιώσουμε τους επόμενους μήνες. Σε τέτοιες στιγμές, ένα από τα πράγματα που θα σώσει το μυαλό μας είναι η μουσική. Ας μην πιεστούμε και γιά αυτό όμως, ακόμα και στο ενδεχόμενο να ξεβολευτούμε από τη Modem-δισκοθήκη. Η ουσία παραμένει η ίδια. Και θα τα καταφέρουμε μιά χαρά και χωρίς τους τόνους μη αφομοιώσιμων πληροφοριών. Αρκεί να ανοίξουμε το μυαλό μας και να τα δούμε για μιά φορά θετικά.


Συμβολικό Εξώφυλλο

2 at the price of 2 continued...

Συνεχίζοντας λοιπόν την δουλειά που ξεκίνησα χθες, παρουσιάζω τους Molior Superum από την Σουηδία, την χώρα που έχει πιο πολλά συγκροτήματα απο κατοίκους, οι οποίοι με το πρώτο τους EP, Toward The Haze έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν κάποια σχετική αναμονή για το full length του. Κάπως, κάποτε πρέπει να τους είχα ξανακούσει αυτούς εδώ καθώς του (ξανά)ανακάλυψα ψαχουλέυοντας τα τραγούδια και τα συγκροτήματα που έχω καταχωρημένα (σκρομπλάρει αν με καταλαβαίνεις) στο lastfm μου. Δεν μου κάνει εντύπωση, που δεν τους πρόσεξα την πρώτη φορά, μιάς και μου έχει συμβεί και άλλες φορές στο παρελθόν, όμως πάντα προσπαθώ να είμαι δίκαιος. Οπότε εδώ είμαστε.

Δύο λόγια πρώτα για το περιεχόμενο του Ep. Τρία κομμάτια όλα κι' όλα διάρκειας 13 λεπτών σε ύφος 70's και stoner rock, κλασσική συνταγή. Ίδιες κλίμακες στα έγχορδα, ο drummer να βαράει μανιασμένα τα πιατίνια για να ακουστεί πάνω από όλα, ολίγον Clutch και αρκετός χαβαλές για να σε κάνει να περάσεις και εσύ καλά μαζί τους. Είναι σαν το αγαπημένο φαγητό που σου φτιάχνει η μάνα σου. Βαλτην να το ετοιμάσει με κλειστά μάτια και θα είναι και πάλι καλό. Τούτο εδώ το δισκάκι όμως, παρά το γεγονός πως σε πρώτη φάση δεν διαφέρει απο τα πολλά άλλα αντίστοιχα του είδους, καταφέρνει να σε αρπάξει απο τον λαιμό. Φουριόζικο ακόμα και στα αργά σημεία του και πιασάρικο τόσο ώστε να σε αναγκάσει να μπεί στο mix tape που θα φτιάξεις την επόμενη φορά που θα συνδέσεις το mp3 player στον υπολογιστή σου. Στα επιπλέον οι Molior Superum έχουν για κατέβασμα 2 από τα τρία τραγούδια τους στο myspace αλλά και ολόκληρο το Towards The Haze ανεβασμένο στο Soundcloud.

Πολύ καλή καλλιτεχνική κίνηση το να βγάζεις EP τελικά. Αρκεί το υλικό να είναι καλό βέβαια. Αμα είναι καλό και έχεις κάτι σημαντικό να πείς τότε και ο κόσμος θα το δεχτεί και όταν βγεί η ολοκληρωμένη δουλειά σου δεν θα έχεις απλά πεταχτεί από το πουθενά. Βεβαια συχνά πυκνά ο πρώτος δίσκος απογοητέυει (βλ. Devil) αλλά τι να κάνουμε; it's a long way to the top if you wanna rock 'n roll.


Molior Superum on Myspace
Towards the Haze on Soundcloud

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

2 at the price of 1 discontinued

Βραδιά raiding απόψε και λίγο αργά αντιλαμβάνομαι πως πρέπει πρώτα να περιμένω να κατέβει το τελεταίο patch. Όμορφα. Λίγη ώρα κενή λοιπόν για να μιλήσω για δυο διαμάντια του underground που ηχητικά έχουν αρκετή διαφορά, αλλά μοιράζονται δύο κοινά: είναι αμφότεροι Σουηδοί και έχουν κυκοφορίσει μόλις το πρώτο τους ep.

Year of the Goat - Lucem Ferre
Οκ, η συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι ήδη γνωστή σε αυτούς που τους ενδιαφέρει αυτός ο late 60's early 70's ήχος όπως τον αναβίωσαν μπάντες όπως οι Witchcraft και The Devil's Blood ((με τους δεύτερους παρεπιμπτόντως μοιράζονται την ίδια δισκογραφική στέγη). Εδώ ακούμε πολύ το κλασσικό Psychedelic τρέμολο στις κιθάρες αλλά και την occult θεματολογία που όπως προστάζουν οι καιροί ντύνεται με όμορφες μελωδικές φωνητικές γραμμές αλλά και πολλά επίπεδα απο κιθάρες. Στην ουσία το ep περιλαμβάνει τρία 'κανονικά' τραγούδια, με το τέταρτο να αποτελεί απλώς μία ατμοσφαιρική έξοδο για τον ακροατή... και αυτό ήταν. Μας αφήνουν με το στόμα ανοικτό να περιμένουμε για το full length τους. Από όσο γνωρίζω αυτό πρόκειται να συμβεί μέσα σε αυτό το έτος (it's the year of the goat, the aion of the drakon) και άμα είναι όσο καλό είναι και το ep τους τότε θα γίνει χαμός.
Τέλος, έτσι για να προσθέσω και μία προσωπική πινελιά για το πώς μου ακούγονται οι YOTG, γουστάρω τρελά ρεφραίν που ακούγονται γλυκούλικα, μπορείς να τα τραγουδάς με χαμόγελο στα χείλη αγκαλιαζμένος με τους φίλους σου αλλά οι στίχοι να μιλάνε για μυρωδιά ανθρωποθυσίας, νέφη απο έντομα και άλλα τέτοια όμορφα. Στην τελική μπορείς εύκολα να τρολλάρεις αδαής τύπους που μπορεί ματώνανε τα αυτιά τους με την πρώτη νότα από deathspell omega φεριπήν. Ενα ακόμα όπλο στη διάθεση του νεοπαγανιστή

Οκ το ξέρω υποσχέθηκα 2 ep σήμερα αλλά το download μόλις τελείωσε οπότε την κάνω. Εις αύριο τα νεότερα λοιπόν, stay heavy και άλλα τέτοια όμορφα, και άμα δείτε τον φλεγόμενο τράγο μου πείτε του ότι τον ψάχνω απο την προηγούμενη πανσέληνο.


Year of the Goat on koobecaf


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...