Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Sigiriya - Return to Earth (2011)

Διάφορες ασχολίες με κράτησαν σχετικά μακριά από τη μουσική τις τελευταίες μέρες. Καταρχάς είδα ολόκληρο το Death Note, το οποίο το είχα αρχικά υποτιμήσει αλλά αποδείχτηκε γαμάτο. Κατά δεύτερον έπαιξα ένα πολύ ωραίο κλασσικό adventure video game, το Broken Sword: The Director's Cut, το οποίο κατεβαίνει δωρεάν από ΕΔΩ και συστήνεται σε όλους τους adventur-άδες σαν και του λόγου μου.

Στο ψητό τώρα, αυτός ο δίσκος είναι ο καλύτερος stoner δίσκος της φετινής χρονιάς. Τόσο απλά. Και είναι λίγο αστείο αυτό, γιατί τις προάλλες που τα λέγαμε με Azarak, βγήκε το πόρισμα ότι το stoner μου το θέλω όπως το δίδαξαν οι κορυφαίοι Acrimony πριν από 15 χρόνια. Και ξαφνικά πέφτω πάνω σε τούτο τον αγκόλιθο.
Εξηγούμαι: Οι Acrimony ήταν από τα πρωτόλεια και πιο υποτιμημένα stoner συγκροτήματα της δεκαετίας του '90. Τελευταίο τους full length ήταν το υπερέπος "Tumuli Shroomaroom" του 1996 και το 2001 ανακοινώνουν τη διάλυσή τους. Δέκα χρόνια μετά λοιπόν, 4 από τα 5 ορίτζιναλ μέλη των Acrimony επανασυνδέονται, αποφασίζουν ότι παραείναι γαμάτοι για να μην προσφέρουν στον κόσμο αγνό και ατόφιο stoner και βάζουν μπροστά για νέο δίσκο. Επειδή όμως έχουν περάσει 15 χρόνια από την τελευταία δουλειά τους, με πολλά πράγματα να έχουν αλλάξει και, κυρίως, επειδή οι Acrimony είπαν ό,τι είχαν να πούν τότε, άλλαξαν το όνομα σε Sigiriya και πλέον έχουμε να κάνουμε με μια 100% 10s μπαντα.

Στα του δίσκου, φυσικά και το "Return to Earth" έχει κοινά στοιχεία με τις δουλειές των Acrimony. Στην ουσία μιλάμε για την ίδια μπάντα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και καίριες διαφορές. Για αρχή, όπως γίνεται φανερό και από τον τίτλο, οι Sigiriya κινούνται σε πιο γήινες φόρμες. Η ψυχεδέλεια που είχε ρόλο μπροστάρη στους Acrimony, εδώ έχει υποχωρήσει στο background. Έτσι ο δίσκος είναι πολύ πιο heavy από οποιαδήποτε δουλειά τους. Εδώ όλο το βάρος έχει πέσει πάνω στο groove. Και η αλήθεια είναι ότι είναι ΠΕΛΩΡΙΟ το άτιμο. Επιπλέον, οι Ουαλοί έχουν ωριμάσει και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα. Και στα φωνητικά του Dorian Walters που τραγουδάει καλύτερα από ποτέ και στις συνθέσεις των υπολοίπων που φαίνεται να παίζουν παπάδες με χαρακτηριστική ευκολία.

Ο δίσκος διαρκεί μόλις 35 λεπτά (όσο διαρκεί δηλαδή ένας καλοφτιαγμένος μπάφος) και τα 7 κομμάτια που περιέχει είναι όλα ένα κι ένα. Την παράσταση όμως κλέβει (άνετα κιόλας) το 10λεπτο Deathtrip to Eryri, που κλείνει το δίσκο και χωρίς πλάκα, πρόκειται για μια εκπληκτική κομματάρα που κλάνει μεθάνιο πάνω σε ό,τι τολμάει και αυτοαποκαλείται stoner τη σήμερον ημέρα.
Ο βασιλιάς (Acrimony) πέθανε. Ζήτω ο βασιλιάς (Sigiriya).

Sigiriya @ Facebook
Metal Archives
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...