Mustodon

Οι Mastodon πλεόν ανήκουν στην κατηγορία συγκροτημάτων των οποίων κάθε κυκλοφορία αποτελεί μεγάλο γεγονός, προκαλώντας διαφόρων ειδών αντιδράσεις. Ετσι είναι τα πράγματα, όταν έχεις οπαδούς ανάμεσα σε ένα ευρύ κοινό, του ίδιου εύρους θα είναι και οι απόψεις που θα έχουν καί οι άλλοι για σένα. With great power comes great responsibility.
Έτσι λοιπόν και εγώ τον τελευταίο καιρό ακούω το The Hunter προσπαθώντας να ψυχανεμιστώ αν είναι καλός ή μέτριος (γιατί κακός δεν είναι), αλλά ρε γαμώτο όσο πιο πολύ τον ακούω τόσο πιο πολλή αναρωτιέμαι για κάποια πράγματα.
Οκ οι Mastodon θέλησαν να κάνουν το ένα βήμα παραπέρα, διευρύνοντας τους μουσικούς ορίζοντες τους. Λογικό, έτσι και αλλιώς απο το Crack the Skye ήδη έχουν δείξει αυτή τη διάθεση.
Κατι μού μυρίζει άσχημα όμως όταν, για να το πετύχουν αυτο προσλαμβάνουν κάργα pop παραγωγό και βγάζουν δίσκο με hit-singles και mellow κομμάτια, τα οποία συν της άλλης έχουν και αρκετά εύπεπτο καί εύκολο ήχο.
Μπορεί να το βλέπω εγώ λάθος, αλλά εμένα αυτο πιο πολύ μου κάνει για 'πάω για την κονόμα' παρά για ' κάνω ένα καλλιτεχνικό βήμα παραπέρα'.
Οκ επειδή όλα αυτα αφορούν ένα μουσικό δίσκο, και η δουλειά των δίσκων είναι να σε ψυχαγωγούν και να μην σε βάζουν σε τέτοιου είδους ενδοσκόπηση, λυπάμαι αλλά το The Hunter μπαίνει προςτο παρών και επ'αόριστον στην άκρη. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να του δώσω μία δεύτερη ευκαρία.
Προς το παρών όμως, Split your lungs with blood and thunder, We built this come death, και Uncle Acid & the Deadbeats (πιο πολλά για αυτό σύντομα). Δεν θα καταλήξω εγώ στον ψυχαναλυτή για τους Mastodon!