Amberclock για Virus Gojira:
Θα αναρωτιούνται οι ορδές από φανς - αναγνώστες του blog: "Μα τόσο καιρό έκραζαν το Sonisphere, και τώρα οι υποκριτές - προδότες γράφουν review από τις εμπειρίες τους με αυτό? ούστ!"
Λοιπόν για να ξεκαθαρίσω, όταν δίνεται η δυνατότητα για τσάμπα συναυλία, και δη όταν παίζουν 3 συγκροτήματα που γουστάρεις πολύ να δεις -Virus, Gojira, Mastodon- αν δεν υπάρχει σοβαρός ιδεολογικός λόγος, πας. Άλλωστε, αυτό ήταν και το κόλλημά μου στο Sonisphere, το γεγονός οτι θα πλήρωνα ένα πολύ μεγάλο ποσό για να δω να παίζουν πιο πολύ συγκροτήματα που δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα.
Η ημέρα ξεκίνησε με αθεράπευτο άγχος μου να προλάβω να πάω σε συναυλία στην ώρα μου, αφού έχω κάνει χρονικό σάντουιτς υποχρεώσεις. Άγχος που φυσικά τροφοδοτείται από την αδυναμία να ξεκινήσω όντως αρκετά νωρίς για να είμαι εκεί. Αφού βρήκα τον Azarak στον σταθμό των ΚΤΕΛ Αττικής και πληρώσαμε τα 8 (!!!) ευρώ του εισιτηρίου μετ' επιστροφής, χωρίς δυνατότητα φοιτητικής έκπτωσης, εξοπλιστήκαμε με απαραίτητο αλκοόλ και τροφή για την απέραντη σαβάνα του Terra Vibe. Έτσι, ξεκινήσαμε την περιπέτεια για να παρατηρήσουμε είδη μεταλλάδων και συγκροτήματα στο φυσικό τους περιβάλλον. Ένας από αυτούς όπως θα αποδεικνυόταν, θα ήταν και ο Batman.
Ο δρόμος δύσκολος, και η ζέστη κάνει μεγαλύτερη την πρόκληση του να καταφέρουμε να μην αναγνωριστούμε από τις ορδές των μαλλιάδων ως παρασιτικοί παρατηρητές. Έχω ακούσει φρικτές ιστορίες για το πώς κατέληγαν άτομα που αναγνωρίζονταν ως "άλλοι". H ανδρεναλίνη στα ύψη, τόσο για αυτό όσο και για το να προλάβω να δω Virus.
Virus
Φτάνοντας στα ξεραμένα χόρτα του αφρικανικού τοπίου και αγναντεύοντας τον ορίζοντα, αναγνώρισα 5 τύπους που δεν κολλούσαν εκεί. Ακουγόταν ήδη χαρακτηριστικά το progressive drumming του Eins (ναι, τώρα μπαίνω wikipedia και κοιτάω τα ονόματα για να σας κάνω τον έξυπνο. Ήξερα πολύ λίγα για αυτούς πέραν της μουσικής τους) και οι χαρακτηριστικές, black αισθητικής κιθάρες.
Πλήθη δεν υπήρχαν, ως γνωστόν τα είδη metallus, και δη τα metallus maidenus και metallus slipknotus δύσκολα σηκώνονται από τον λήθαργο του ύπνου αν δεν εμφανιστεί μπροστά τους ο Dickinson ή ο Jordison, αντίστοιχα. Είναι ο συνδυασμός του ήλιου και της ξένης untrue μουσικής όπως καληώρα οι Virus που εμποδίζουν τον μεταβολισμό τους να χωνέψει και επιταγχύνει αντιδράσεις του οργανισμού όπως σπυράκια και τάση για την ιαχή "TROOOOOOPEEEEER" ή "ΑΑΑΑΑΑΑΑΡΓΚ".
Εν πάση περιπτώσει, μην ξέροντας καθόλου πώς βγαίνουν live, η αλήθεια είναι οτι έπαθα με 2 πράγματα ένα πολιτισμικό shock:
-Πρώτον, το να ακούω Virus, ειδικά με τα φωνητικά του Eide καταμεσήμερo στο Terra Vibe, σε αντιπαράθεση με το σύνηθες του κλειστού δωματίου με προτίμηση νύχτα, ήταν αρκετούτσικη φρίκη. Θέλω να πω, είναι καθαρά ήχος και αισθητική κλειστού χώρου, σκοτεινού φωτισμού - όχι με τη δρακουλιάρικη έννοια αλλά με αίσθηση δέους.
-Δεύτερον, οι τύποι είναι χαζοχαρούμενοι. Ειδικά ο Eide και ο μπασίστας, ήταν εντελώς εκτός του κλίματος που φανταζόμουν να αποτελεί ένα live τους, για να μη μιλήσω για τον sessionά κιθαριστοπληκτρά που μασούσε τσίχλα όταν δεν έπαιζε minimal πλήκτρα ή κιθαριστικά περάσματα. Mind you, το αγαπάω αυτό! Μου αρέσει όταν ένα συγκρότημα δεν το παίζει κάτι ντε και καλά για να είναι σοβαρό και θεοσκότεινο και νταρκ. Απλά δεν το περίμενα!
Όπως και να 'χει, αργά ή γρήγορα το συνήθισα και αφέθηκα στους μουσικούς λαβυρίνθους που δημιουργούν. Έχω ξαναπεί αρκετές φορές οτι αυτό που σέβομαι περισσότερο στην Black Metal είναι η τάση της να πειραματίζεται, να μεταμφιέζεται, να μεταλλάσεται σε κάτι πολυσχιδές, χαοτικό, κρυφό. Και ο Eide είναι πάρα πολύ τέτοια περίπτωση - η αλήθεια είναι οτι χαζεύοντας το wiki του τύπου σήμερα εξηγήθηκαν πολλά. Όταν ένας άνθρωπος έχει συμμετοχή (κυρίως ως drummer, πριν από το ατύχημά του το 2005) σε συγκροτήματα όπως Satyricon, Dødheimsgard, Aura Noir και Ulver, η μουσική του ίδιου δεν θα μπορούσε να μην είναι εξίσου ιδιαίτερη και εξερευνητική. Είχα λατρέψει από την πρώτη στιγμή το πώς χωρίς να είναι black η μουσική του, αναδύει ακριβώς τέτοια ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τα πομπώδη και αφαιρετικά φωνητικά που απλώνει πάνω στο κομμάτι. Οι εκτελέσεις φυσικά ζωντανά απόλυτα πιστές. Ανελέητες. Το χάσιμο των κιθάρων, οι 500 συγχορδίες που οδηγούσαν το κομμάτι είτε σε απόλυτη πολυπλοκότητα, είτε σε εμμονική επανάληψη. Ο μπασίστας να δίνει ρέστα με το τι ακουγόταν από την πάρτη του. Αρρώστια.
Μόνη αδυναμία ήταν η ανισορροπία της έντασης των πλήκτρων. Δεν ξέρω τι έφταιγε, αλλά ο τύπος έπαιζε μια νότα που είτε θα μισοακουγόταν, είτε θα εισέβαλλε ενοχλητικά στο υπόλοιπο σύνολο.
Μ' αυτά και μ' αυτά, δεν κατάλαβα ποτέ με ποιά λογική και πώς κόλλησε κανείς αυτό το συγκρότημα σε αυτό το fest. Δεν είναι metal. Δεν είναι καν rock, είναι κάτι αρκετά συγκεκριμένο και avant garde που είναι κρίμα από τη μία να παίξει ως δευτερεύουσα μπάντα, ούτε ικανοποιώντας κάποιον που τους ακούει, ούτε κάποιον που πήγε να δει τα υπόλοιπα συγκροτήματα (τουλάχιστον, σε πολλές περιπτώσεις). Νομίζω πάντως οτι εκτός απροόπτου, υπήρξε για μένα και το καλύτερο και πιο σημαντικό σκηνικό της ημέρας. Και φαντάσου οτι ένιωσα έτσι με τις απόλυτα χειρότερες συνθήκες για live αυτού του συγκροτήματος, βάζω στοίχημα οτι σε κλειστό χώρο και μόνοι τους θα είχαν θερίσει.
Gojira
Αυτό που σκεφτόμουν και συζητούσα χθες είναι οτι οι Gojira είναι η απόλυτη συνταγή για να ακούσει ένα ευρύ κοινό κάτι αρκετά εγκεφαλικό:
Ας πάρουμε για παράδειγμα τους Meshuggah. Οι τύποι είναι ένας ζωντανός οδοστρωτήρας ρυθμού, ένα ανελέητο mindfuck και μια επίθεση με στιγμές που κάνουν και έναν υποψιασμένο να γουρλώνει τα μάτια του. Όμως πόσο εύκολο είναι για κάποιον που δεν τείνει να ψάχνει ακραία ακούσματα και prog λογικές να το δεχτεί βλέποντάς το? Η μόνιμη "σήματα - μορς vs. φυσιολογική μελωδία" αισθητική τους δεν βοηθάει ιδιαίτερα, ούτε η μάλλον στατική σκηνική τους παρουσία. Συζητώντας ωστόσο με άτομα που είχαν παρευρεθεί στο Rock 'em All τόσο του '08 με Meshuggah και του '09 με Gojira (και πού πήγαν για τα πιο συμβατικά ονόματα) είχαν να πουν οτι τους έκαναν πολύ μεγαλύτερη εντύπωση οι δεύτεροι.
Νομίζω οτι αυτό είναι κατά βάση οι Gojira. Ένα εξαιρετικό άλεσμα πειραματισμού, προσβάσιμου για οποιονδήποτε, metal αισθητικής που χώνει αρκετά, progressive ιδεών και live δυναμικής που τα χώνει, τόσο με καύλα όσο και αρκούντως ψαρωτική για κάποιον που θέλει η μπάντα να δίνει και όχι να στέκεται αγγουρωμένη. Καθόλου περίεργα λοιπόν, τα σχόλια περί highlight συναυλίας, του ενθουσιασμού του (σχετικά λίγου αλλά πωρωμένου) κόσμου που παρακολούθησε το συγκρότημα και του γεγονότος οτι αυτά προήλθαν από αρκετά διαφορετικών ακουσμάτων ανθρώπους.
Τώρα, καθαρά προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα. Ίσως γιατί μόλις είχαν παίξει οι Virus, ίσως γιατί ήμουν με το μισό πόδι στο να δω Mastodon (οι οποίοι -επιτέλους!- ήταν πραγματικά απολαυστικοί), ίσως γιατί μου φάνηκαν οτι αποτελούν μια πιο ελαφριά και user friendly εκδοχή πειραματισμών όπως Meshuggah, ίσως στην τελική επειδή δεν ήμουν σε φάση να ακούσω αυτό. Όπως και να 'χει, μπορεί το κλικ να μη μου το κάναν αλλά σίγουρα το ευχαριστήθηκα και ήθελα να τους δω. Κορυφαίες στιγμές η εκτέλεση του Α Sight to Behold, καθώς και το highlight του moshing όπου δημιουργήθηκε το πρωτοφανές και επικό headbanging wall. Picture it.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Προειδοποίηση: Ακολουθεί καφρίλα.
Ενώ καθόμασταν και περιμέναμε λεωφορείο αναφέρθηκε αυτό εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=T5m2fmLdyDo#t=3m29s
συγκρίνετε:
http://www.youtube.com/watch?v=pcIITuW8Eik
Azarak για Mastodon και Slipknot:
Εχω συγγενείς που τους έχω δεί λιγότερες φορές από όσες φορές έχω δεί τους Mastodon. Εν ολίγης είναι το συγκρότημα που έχω πιό οικείο στην καρδιά μου, το συγκρότημα το οποίο θέλω να βλέπω κάθε φορά, που θέλω να πίνω μπύρες μαζί, να κάνω καλοκαιρινά μπάνια και να γνωρίσω την οικογένεια τους. Οσο μας κα@@@@εις τοσο μας πληγώνεις που λένε όμως. Τους έχω υποστηρίξει σε κάθε κυκλοφορία χρόνια τώρα, και πραγματικά πιστεύω πως έχουν υλικό ικανό να τους κάνει headliners σε τέτοιου έιδους φεστιβάλ όμως μου φαίνεται πως πυροβολούν τον εαυτό τους όταν επανειλημμένως κάνουν τέτοιες εμφανίσεις. Πολύ καλό το setlist, με ελλείψεις κατα την γνώμη μου βέβαια ( θα ήθελα We built this come death, Hearts Alive και The Czar ) αλλά γαμώ το κερατό μου πραγματικά θα ήθελα να ήξερα τι σκέφτονται και οι ίδιοι όταν τελειώνουν το set τους? Είναι ικανοποιημένοι απο την μετριότητα τους? Αν και ο ήχος τους ήταν ελάχιστα καλύτερος απο άλλες open air εμφανίσεις, νομίζω πως ο πλειοψηφία θα συμφωνήσει μαζί μου.
Ιδού κυρίες και κύριοι η μπάντα που θα μπορούσε να τα έχει όλα! Με ένα εισητήριο έχετε την ευκαιρία να δείτε τα αιμοβόρικα μυρμήγκια λέοντες! τον άνθρωπο ελέφαντα! το αγόρι-λύκο! τους Mastodon να αποδυναμώνουν την δυναμική τους σε μία (ακόμα) χλιαρή εμφάνιση! Περάστε μέσα στην τέντα!
Οκ Slipknot τώρα.
Για εμένα αυτοί ήταν η έκπληξη της βραδυάς. Περίμενα να δω κάτι το μέτριο. Ζωντανή εμφάνιση τύπου 'κι' όμως είμαι ακόμα εδώ, κι'αυτό το καλοκαίρι!'. Μας έδειξαν κάτι πολύ σημαντικό όμως, πως ατυχίες και αδικίες συμβαίνουν καθημερινά. Μπορεί να είναι πολλά τα λεφτά (Άρη), αλλά οι τύποι δεν έχουν χάσει κάτι πολύ σημαντικό. Την ενέργεια τους. Διαφωνώ εδώ και πολύ καιρό με τις επιλογές που έχουν κάνει, όπως το ότι αρχικά φοράγαν μάσκες και φόρμες ώς αντίδραση στη μόδα που θέλει το φαίνεσθαι να είναι σημαντικότερο της ουσίας, και που κατέληξαν εντέλει να αποτελεί σημαντικότερο νέο το τι μάσκες είχαν παρά το κατα πόσο ψηλότερα σήκωσαν το κωλοδάχτυλο τους. Οταν όμως βγήκαν 'old-school' στην σκηνή με σκοπό να αποδώσουν ΜΟΝΟ τα καλύτερα τραγούδια της καριέρας τους, ο 18χρονός πιτσιρικάς μέσα μου ήθελε να γρυλλίσει, να μισήσει και να τα γαμίσει όλα σε μία τελευταία πενταήμερη. 'Ήρεμία' απάντησε ο 26χρονος απ'έξω όμως, 'Κάτσε, απόλαυσε και γέμισε το μυαλό σου με όσο περισσότερο Slipknot μπορείς, γιατί ίσως να πρόκειται για το κύκνειο άσμα'.
Batman γιά Iron Maiden:
Τεταρτη φορα που βλεπω τους Iron Maiden.Λοιπον οι Iron Maiden ειναι μεγαλη μπαντα και το απεδειξαν για αλλη μια φορα φετος.Το setlist ηταν βασισμενο στους τελευταιους δισκους τους και ιδιεταιρα στο Final Frontier.Προσωπικα δε μου αρεσει καθολου.Μπαινει λοιπον το Doctor Doctor,kαι πανω που καυλωνουμε για την επιθεση του συγκροτηματος επι σκηνης,μας πετανε το χεοροτερο intro συναυλιας που εχω δει ποτε και ξεκινανε.O ηχος βελτιονεται συντομα και τα standars ανεβαινουν κατακορυφα για αλλη μια φορα,οπως δηλαδη σε καθε τους εμφανιση.Ο καινουριος τους δισκος δε μου αρεσει καθολου.Οι προηγουμενοι ειναι απλα αδιαφοροι.Λοιπαμαι αλλα ετσι ειναι.Παρα τη στρατιωτικη κουραση ομως που μου βγαινει και με αναγκαζει να παρακολουθησω τη συναυλια απο αποσταση με τα βλεφαρα να κλεινουν(ξυπνημα απο τις 4,ελαχιστος υπνος εδω και μηνες)τα τραγουδια ακουγονται πολυ καλυτερα παιγμενα ζωντανα,και ολη η ατμοσφαιρα με καλυπτει.Σε ενα τραγουδι μεχρ και Jethro Tull feeling επιασα(θυμησου εκεινη τη b-side διασκευη τους στο cross eyed mary).Πως διολο καταφερνουν να ειναι τοσο καλοι ακομα και στις μετριες στιγμες τους?Εδω λοιπον τους βγαζω το καπελο.Καλως ή κακως οι Maiden δεν ειναι Twisted Sister,συνεχιζουν να βγαζουν δισκους και αρνουνται να ειναι ενα απλο live band.Τους οποιους δεν αντιμετοπιζουν ως αλλοθι για να βγουν σε περιοδεια.Προφανως τους γουσταρουν και τους πιστευουν.Και ειναι απο τις μπαντες που εχουν και τα οικονομικα φοντα και τα αρχιδια να βγουν και να παιξουν οτι γουσταρουν και οτι τους εκφραζει.Καποιοι χλευαζαν τους Blind GUardian στην Night at the Οpera περιοδεια οτι δεν υποστηριζαν το υλικο τους.Καποιοι αλλοι βγαζουν τα μελη των Maiden καθε χρονο,ανεξαρτητα απο το αν εχουν βγαλει δισκο,μουσικους της χρονιας.Οσοι ειστε απο αυτους και χθες φυγατε παραπονεμενοι παρτε τ αρχιδια μου.Η ενσταση μου ειναι αλλου.Τα κλασικα τραγουδια που επελεξαν να παιξουν ηταν για αλλη μια φορα τα ιδια και τα ιδια.Τι και αν το The Evil that Men Do παντα θα μου σηκωνει την τριχα...Μιλαμε για τους Iron Maiden.Αναμεσα σε ποσα εχουν να επιλεξουν?Και επιμενουν να σερβιρουν τα ιδια.Βαριουνται να κανουν προβες ή θεωρουν οτι τα παλια τους τραγουδια αφορουν μονο πιτσιρικαδες απο 12 ως 16 που περιμενουν να ακουσουν τα απολυτως απαραιτητα?Στο Fear of the Dark αναρωτηθηκα αν το "final frontier" τους ηταν στην πραγματικοτητα το 1992 και οχι το 2010.Μπα,το τελευταιο συνορο ειναι να μπορεις να βγεις tour,να παιξεις τον πιο ακυρο δισκο σου και να παρεις κεφαλια,οπως εκαναν αυτοι χθες,και ας γυρισαμε ολοι σπιτι και ακουσαμε το Caught Somewhere in Time.Οντες πανω στη σκηνη οι Maiden ειναι αρχηγοι.Οι Slipknot εκαναν την πρωτη παγκοσμια εμφανιση τους μετα το πληγμα του θανατου του μπασιστα τους την ιδια μερα.Η εμφανιση τους σκοτωσε(αν και επαψαν να με ενδιαφερουν μετα το Iowa).Και ο φορος τιμης στον εκλιποντα Paul Grey με την παρουσια της στολης και της μασκας του με κανει να ανατριχιαζω απο δω και περα καθε φορα που ακουω το Staring Through the Eyes of the Dead των Cannibal Corpse.Οι Maiden θα μπορουσαν να κλεψουν την παρασταση παραυτα,παιζοντας απλα το Alexander the Great, αλλα για αλλη μια φορα μας εριξαν χυλοπιτα.Τιμιοι,μαγκες,αλλα την επομενη φορα θα τσεκαρω πρωτα το setlist στο internet πριν αποφασισω να παω,κατι που γενικα αποφευγω.Γαμημενε ρομαντισμε...
Υστερόγραφο δια χειρός Amberclock και εκπροσωπώντας μαζί και τον Azarak:
Αγαπητοί διαχειριστές του Terra Vibe (Didi music να υποθέσω?)
ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΤΕ.
Την άλλη φορά το PL1 ΝΑ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ MERCHANDISE ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟΙ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΣ ΜΑΛΑΚΕΣ.
επίσης,
Αγαπητό πωρωμένο κοινό των Maiden/Slipknot/Mastodon κοκ.
ΕΙΣΤΕ ΦΛΩΡΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΑΤΕ ΝΤΟΥ για να ρίξουν τα γαμωκάγκελα.
Και ηλίθιοι που δίνετε τα 20 ευρώ παραπάνω για μαλακίες που δεν υπάρχουν ούτε καν στο ίδιο fest έξω.
...άκου εκεί 20 ευρώ παραπάνω για να μπορώ να μην είμαι ΠΙΣΩ ΠΙΣΩ.
0 Say something...:
Δημοσίευση σχολίου