Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Rammstein 28/06/2010


Παραφράζοντας σύνθημα γνωστού ραδιοφονικού σταθμού
'Rammstein: οι Kiss της νέας εποχής'
Οι ομοιότητες αρκετές αλλα ελπίζω να σταματήσουν μόνο στο επίπεδο δισκογραφίας-live εμφανίσεων.Εκτός και αν κάποια στιγμή βγεί στο εμπόριο κούκλα Till Lindemann με δώρο τα πρώτα δέκα λίτρα κηροζίνης...




Δυστυχώς η ποιότητα, λόγο ασχετοσύνης μου,είναι χάλια.Εχω τραβήξει γύρω στα 5 με 6 κομμάτια ακόμα, τα οποία σκοπέυω να ανεβάσω,αρκεί να βρώ βέλτιστο τρόπο μετατροπής τους.Στην ουσία στο video απο το Rock am Ring δείχνει το ίδιο ακριβώς show.

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

SLAY 'EM ALL-BIG FOUR-TERRA VIBE 24/6/2010 Pt 2


Μετά απο συνοπτικές διαδικασίες λοιπόν, αποφασίστηκε να γράψω εγώ για τα υπόλοιπα δύο συγκροτήματα, καθότι κάποιοι κύριοι έκαναν γνωστές και ξεκάθαρες τις απόψεις τους περι των αδυναμιών τους, σε συγκεκριμένα πρόσωπα που είχαμε την τιμή να δούμε το απόγευμα/βράδυ της πέμπτης. Η αλήθεια είναι πως πραγματικά δεν έχω ιδέα πως να ξεκινήσω, οπότε για εκτενή αναφορά περί setlist, απόδοσης και τα λοιπά, σίγουρα υπάρχουν πιο αξιόλογα μέσα για πληροφόριση. Εγω απλά πήγα, μπήκα, πέρασα καλά, και για αυτά θέλω να μιλήσω.

Θα ξεκινήσω με τους Slayer, όχι επειδή βγήκαν στην σκηνή πριν απο τους Metallica, αλλά γιατί θεωρώ οτι απέδωσαν ακριβώς οτι περίμενα, με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, και τηρουμενων των αναλογιών, άκουσα ότι περίμενα να ακούσω. Και αυτό πραγματικά θέλει κόπο για να το κάνει κάποιος.Ακούς το όνομα Slayer και παραδίπλα την λέξη live και δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω για να καταλάβεις τι γίνεται επι σκηνής. Οι μηχάνες του πολέμου (γραφικό αλλα ακριβές) καλοδουλεμένες όπως πάντα, με καινούργια κάυσιμα στο ντεπόζιτο, μας έδειξαν οτι το extreme metal χρόνια δεν κοιτά, ειδικά αν είσαι εσυ ο δημιουργός του.Καινούργια τραγούδια, μαζι με ύμνους προς το ύψιστο αμάρτημα που ονομάζεται άνθρωπος, μπλεγμένα το ένα με το άλλο, μας έδειξαν οτι ενώ οι Slayer είναι απο τις ιστορικές μπάντες του αμερικάνικου metal,το καινούργιο τους υλικό, δεν εχει να ζηλέψει πολλά απο τους δίσκους που έθεσαν εαυτούς ανάμεσα στους μεγάλους.Βλέποντας τον Araya να χαμογελά ξέρεις ότι δεν ζητάει για αντάλαγμα την ίδια έκφραση στα πρόσωπα μας, αλλα με τον τρόπο του μας λέει οτι είμαστε καλή αγέλη και θας μας ανταμείψει με το καλύτερο κομμάτι του θηράματος που έσυρε στην σκηνή.

Ecstasy of Gold. Για πολλούς, τα βασικό θέμα απο το The good, the bad and the ugly του Ennio Morricone. Αρρηκτα συνδεδεμένο με 16σφαιρα, κάκτους και με το βρώμικο μαντήλι στο λαιμό του Clint Eastwood.Για εμένα όμως, και σίγουρα για πολλούς ακόμα, το θέμα αυτό, κάθε φορά που θα το ακούμε θα περιμένουμε να μπεί το Creeping Death μετά. Και είναι αυτό ακριβώς το θέμα που με έκανε να αντιληφθώ πως η χαρά στα μάτια μου δεν ξεγελά κανένα.Για τους Metallica είχα έρθει.Και αν το ψιλόβροχο νωρίτερα το απόγευμα, φάνηκε να ταιριάζει τέλεια στην απελπισία που μας έπιασε με τον Κώστα οτι δεν θα βρούμε τρόπο να μπούμε μέσα, η βροχή που ξεκίνησε με τις πρώτες νότες έκανε την τέλεια αντίθεση.Δεν είναι απο τις φόρες που βρέχει και λες 'δεν με νοιάζει'.Ειναι η μια σπάνια φορά που δεν θα μπορούσες να φανταστείς πιο τέλεια την βραδιά.

Οι 'tallica προσέφεραν απλόχερα οτι έχουν δημιουργήσει ολα αυτα τα χρόνια, δυστυχώς σε ισόποσες δόσεις.Οι επιλογές των κομματιών θα μπορούσαν να είναι πιο κοντά σε αυτες τις προηγούμενης φοράς που μας επισκέφτηκαν αλλα τι να κάνεις.Τουλάχιστον είχαν την προνοητικότητα να κάνουν interlude με video του τύπου 'attention death magnetic approaching' ετσι ώστε να γνωριζουμε οτι για τα υπόλοιπα ένα ή δύο κομμάτια θα έχουμε την ευκαιρία να πιουμε λίγο νερό, να κάνουμε ένα τσιγάρο ή οτι άλλο δεν μπορουσαμε να κανουμε πιο πριν που προτεραιότητα μας ηταν το κοπάνημα.Παρ'όλα αυτά νομίζω οτι η λέξη ΄γάμησανε΄ ανακεφαλαιώνει καλύτερα την βραδιά.Και στο κάτω κάτω της γραφής, πέρα από την ποιότητα που έχουν τα τραγούδια τους, οι ίδιοι οι Metallica έχουν τόσο τρομερό στήσιμο στην σκηνή, που ακόμα και tour με επιλογές μόνο απο τους δύο τελευταίους δίσκους να είχανε, είμαι σίγουρος οτι ο κόσμος θα παραμίλαγε.
Σε αυτή την ζωντανή τους εμφάνιση βεβαιώθηκα σε κάτι.Οτι στην πρώτη συναυλία που τους είχα δει (2007),τελικά έμεινα άφωνος οχι μόνο απο ενθουσιασμό, αλλά γιατι πραγματικά μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις έτσι κάθε φορά.

Για το τέλος εχω μόνο δύο απορίες και μια συμβουλή:
  • Είναι η ιδέα μου ή όσο περνάνε τα χρόνια ο Hammett μοιάζει όλο και πιο πολύ με τον Michael Jackson?
  • Επίσης είναι η ίδεα μου ή ο Hammett (πάλι) δεν θα μπορούσε να είναι πιο κακόγουστος στην επιλογή των (μπόλικων) κιθαρών του? Και αν θα μπορούσε, πραγματικά δεν θα ηθελά να δώ το αποτέλεσμα.
  • Τέλος, θερμή παράκληση ,γιατι έχει παραγίνει το κακό, όταν κάποιος έρχεται σε συναυλία με την κοπέλα του ή με φίλη γενικότερα, ας έχει την ευγενή καλοσύνη να ενημερώσει οτι σε τετοιού είδους συναθροίσεις δεν υπάρχει περίπτωση να μην την σπρώξουν/πατήσουν/μαστιγώσουν με μαλλιά/βρέξουν με ιπτάμενο μπουκαλάκι.Θα βγάλετε πολύ κόσμο απο τον κόπο να εξηγήσει οτι δεν τα έχει βάλει μαζί της.

WAKE UP WET-BIG FOUR-ΤΕRRA VIBE 24/6/2010 Pt 1



Aπο την πρωτη στιγμη που αρχιζεις συνειδητα και ακους μουσικη και συναναστρεφεσαι με παρεες μεγαλυτερες ηλικιακα,ακους για συναυλιες και φεστιβαλς που εγραψαν τη δικη τους ιστορια και το πιθανοτερο ειναι να μην επαναληφθουν ποτε.Eυχεσαι στιγμιαια να ειχες γεννηθει/αρχισεις να ακους νωριτερα για να ειχες την ευκαιρια να τα παρακολουθησεις.Eνα βροντερο παραδειγμα δικου μου απωθημενου ειναι το Sodom/Kreator/Destruction και ας τους εχω δει ολους πλεον,κι ας εχω φυγει ικανοποιημενος απο ολα.E λοιπον 24 του μηνα γραφτηκε παλι ιστορια και ολοι οσοι παρευρεθηκαμε θα εχουμε να λεμε τα δικα μας γι αυτο.Οιμε σε οποιον το εχασε.Οι σκηνες ηταν δυο και εδω θα ασχοληθουμε με τη μικρη.Για τις αλλες μπαντες μια που δε θα επεκταθω να πω τα απολυτως απαραιτητα.Θεωρω τους Slayer τους μεγαλους αδικημενους της ημερας γιατι ειχαν την ατυχια να παιξουν μερα μεσημερι και καποιος που τους εβλεπε πρωτη φορα,εχοντας ακουσει τα αισχη για τα Live τους,σιγουρα δεν ικανοποιηθηκε πληρως.Aυτοι ομως τα εδωσαν ολα κι ας μη φανηκε στο επακρο.Tο feeling στους Metallica συνοδεια βροχης δεν περιγραφεται ειδικα σε riffαρες απο το αγαπημενο μου And Justice For All...και ξενερωσα σα maidenακιας με το Αlexander the Great οταν αντιστοιχα με αφησαν στα κρυα του λουτρου(κυριολεκτικα) σταματωντας μονο στο intro του Fraying Ends of Sanity.

Anthrax

Tρεχοντας υπο τους ηχους του Caught In a Mosh μπηκαμε τελικα στο Got The Time τελευταια στιγμη και φτασαμε οσο πιο κοντα στη σκηνη μπορουσαμε.Oι Anthrax ειχαν τον αχαρο ρολο να ανοιξουν το φεστιβαλ(bullet for my vallentine,stone sour?χα!ας με συγχωρουν οι οπαδοι τους,μονο οι Suicidal επρεπε να ειναι και δυστυχως τους εχασα)Ηταν ομως υπεροχοι,το setlist τους ηταν το καταλληλο για μια big four περιοδεια.State of Euphoriah,i am the law,an-ti-so-cial,metal thrashing mad και μεσα σε πανζουρλισμο αμερικανικων thrash μνημειων να σου και το Heaven and Hell φορος τιμης στο Ronnie.H μπαντα φαινοταν να εχει πολυ κεφι,το ιδιο βεβαια και εμεις.Tον Belladonna τον περιμενα πολυ αδυναμο αλλα φροντισε να με διαψευσει.Δεν ξερω αν ηταν σε θεση να αποδωσει ενα Armed and Dangerous και να σε ανατριχιασει αλλα στα κομματια που επαιξαν κελαηδισε.Τοσο καλος ηταν που ο ορκισμενος powerας φιλος μου διπλα αργοτερα μας ελεγε οτι το φεστιβαλ εληξε μετα τους Anthrax.Μπραβο Joey λοιπον,για τη φωναρα σου που ακομα το λεει το ποιημα αλλα και για τη βροχη που εφερες χορευοντας ινδιανικα,κανοντας ετσι την ακροαση λιγες αργοτερα μαγικη.

Megadeth

Megadeth ηταν το συγκροτημα που ηθελα να δω περισσοτερο απο ολα καθως η αγαπη που τους εχω ειναι παροιμιωδης.Kαι τελικα αυτη ηταν για μενα και η καλυτερη εμφανιση της ημερας.Το intro λοιπον με βρηκε να φευγω τρεχοντας απο την ουρα του μπαρ χωρις μπυρα στα χερια ωστε σε δευτερολεπτα να καταφερα να χωθω μπροστα μπροστα.Ο αρχηγος ξεκιναει με το riff του Ηoly Wars και η επομενη ωρα περασε πολυ πολυ γρηγορα...Η αποδοση ολων ηταν αψογη ο ηχος φοβερος και τρομερος και τα φωνητικα του Mustaine ενρινα,ειρωνικα,καυστικα και καυλα οπως παντα.Οσοι ειδαν τη συναυλια απο πισω εχουν αλλη αποψη βεβαια αλλα τι να πω ισως φταιει το που καθοταν καποιος για τον ηχο,ισως να φταιει και ο ενθουσιασμος,Μegadeth στα πλαισια του big four εβλεπα,η φανατιλα μου παιρνει αφεση.Οι Μegadeth εχουν σιγουρα το δικο τους κοσμο και αυτο φανηκε.και απο την ενταση και απο τα γκαρισματα.Μεχρι που και ο Dave φανηκε να το παιρνει χαμπαρι και να το εκτιμα.O Chris Broderick (ex-Nevermore,Jag Panzer) στεκεται επαξια κατω απο το πανο με το λογοτυπο.Ο εταιρος Dave απο την αλλη,ξανα πισω στη μπαντα του,εδωσε στην εμφανιση τον κλασικο αερα που χρειαζοταν απο την αρχη εως και το τελος που υποκλιθηκαν ολοι μαζι(ποσο μ'αρεσει να συμβαινει αυτο).Tο setlist απο την αλλη οχι.Kαι αφηνω στην ακρη τo απαραιτητο νοσταλγικο της επετειακης περιοδειας απο το Clash of the Titans.Αλλα δε νομιζω να υπηρχε καποιος που με στη θεα της Rust in Peace Flying V κιαθαρας-σκοτεινου φετιχιστικου αντικειμενου του ποθου δεν ηθελε η επιλογη των τραγουδιων να ειναι "πιο 1990".Aλλα ας ειναι,οσο μας πληγωνεις τοσο μας πορωνεις Megadave κι ας μην ακουσαμε Tornado of Souls,κι ας προτιμαμε καποιοι απο εμας το Mechanix απο το The Four Horsemen.Tα "Megadeth Megadeth"που μας γαμησαν το λαρυγγι συνοδευοντας το riff του Symphony of Destruction εφτιαξαν ατμοσφαιρα μαγικη.Oσο μαγικο ηταν το crowd surfing με τους Megadeth να παιζουν πανω απο το κεφαλι σου.Aλλα τι να σου κανουν και αυτοι οταν βγαινουν μερα στη μικρη σκηνη?Kαι ναι οι Metallica ειναι τεραστιοι,ειναι γκρουπαρα,ειναι εμπορικα καταξιωμενοι μαζι με μπαντες που τις μετρας στα δαχτυλα του ενος χεριου,η εμφανιση τους ηταν απο τις καλυτερες που εχω δει ποτε,αλλα ας ειχε καποιος τα αρχιδια να βαλει τους Megadeth headliners και να τους χωσει τα ιδια λεφτα στο show,και εκεινη τη νυχτα το συμπαν θα γαμιοταν.Πατοκορφα.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Ride the carousel,cast a magic spell

Η απολαυση της μουσικης ειναι μια διαδικασια πολυπλοκη και μοναδικη για τον καθενα μας.Λεγοντας μουσικη εννοω τραγουδια.Μοιραια καποια συνδεονται με συγκεκριμενους ανθρωπους και αυτο τελικα ισως μας δενει και με τα δυο περισσοτερο..


Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Θρας lives here....


Εδω στο Cornucopia ειμαστε κατι σαν τα distilleries του Jack Daniel's στο Tenesee.Eχουμε υπομονη.Mπολικη......μπορειτε να φανταστειτε τον Azarak και εμενα αξυριστους με καουμποικα καπελα να πεταμε πωματα μεσα σε ενα αδειο βαρελι.Kαπως ετσι ειναι τα πραγματα τα νωχελικα μεσημερια στα Cornucopia Headquarters.Aλλα οπως και στα αποστακτηρια,ετσι και εδω,οταν η υπομονη τελειωνει και η μερα φτανει βγαζουμε προς τα εξω τον αλλο μας εαυτο.Tελικα η καλη μουσικη ειναι σαν καλο whiskey.Η Θρας μουσικη απο την αλλη,ειναι σαν το μεθυσι μετα απο αυτο.Εβιβα.

Αerosmith Live Σταδιο Καραισκακη 20/6/2010




Η στιγμη που εκπληρωνεται ενα συναυλιακο απωθημεο ειναι κρισιμη.Αλλες φορες ειναι μοναχα δικια σου τρελα και αλλες φορες ολοκληρου του ελληνικου κοινου.Αλλες φορες σου χαραζει ενα χαμογελο απο αυτα που ψαχνει η crest στα casting για τις διαφημισεις της(AC/DC)και αλλες φορες σε κανει να φευγεις κατσουφης για να πας να ακουσεις τους δισκους σπιτι σου(La Guns).Kαι φτανει η ευλογημενη μερα που ερχονται οι Aerosmith.Oι συνεννοησεις και τα τηλεφωνα με φιλους δινουν και παιρνουν μεχρι που ολοι βρισκομαστε επιτελους μεσα και το πανυγυρι αρχιζει.Tο μεγαλο μαυρο πανο με το λογοτυπο πεφτει υπο τους ηχους του Love In An Elevator.O Tyler ειναι hard rock ηρωας και αποθεωνεται(δικαιως οπως εδειξε η συνεχεια και οχι μονο ως φαντασμα του παρελθοντος του).O Perry,ο εταιρος ηρωας της μπαντας με look αναμεσα σε Παναγιωταρεα/Cruella De Vil(φαινεσθαι)και παλεμαχο rock star/σκατοαληταμπουρα(ειναι),το ιδιο.Η παρεα εχει αρρωστησει αλλα κατι μου παει στραβα.O ηχος ειναι σχετικα χαμηλος σε ενταση και συνεπως χανει και λιγο απο τον τσαμπουκα του.Κατα τα αλλα το συγκροτημα ροκαρει τα τραγουδια ειναι σκετη νιτρογλυκερινη(ο ηχος ομως στην αρχη δε τα πυροδοτει!).Ο Τyler ειναι ακομα πολυ σπουδαιος performer εκτος απο λαρυγγι,και κρατιεται μια χαρα αν αναλογιστει κανεις σε τι δοκιμασιες εχει στο παρελθον υποβαλει το σωμα του.Μπορει ομως να κανει επιδοξους frontmen να κρατανε σημειωσεις και κοριτσια να κλαινε.O Perry ειναι λιγοτερο ποζερας,και η λιιιιιγο πιο low profile σταση του τον κανει να ξεχωριζει με το δικο του τροπο αναμεσα στα μελη.Το rythm section των Ηamilton/Kramer απο τη μεση της συναυλιας και μετα δε δειχνει να κανει νυχτοκαμματο αλλα groovαρει κουνωντας κορμια και ο Brad Whitford διχως σταριλικια και ξεσαλωματα υπενθυμιζει οτι οι Αerosmith ανεκαθεν ειχαν κιθαριστικο διδυμο στις ταξεις τους.Απογοητευτικη ηταν παλι η ελαχιστη συμμετοχη του κοσμου που φαινονταν να μην ξερει τα μισα απο τα τραγουδια που ακουστηκαν,αλλα φροντισε να κρατησει συναισθηματικα φορτισμενο το σταδιο στο I Don't Wanna Miss A Thing την ωρα που εγω και ο Θανος παλι ξεκαρδιζομασταν με το θεαματικο διπολο Bruce Willis στη γιαγαντοθονη/ζευγαρακια να φιλιουνται τρυφερα στη αρενα.Απογοητευτικη επισης και η προσελευση αν εκρινα καλα απο τις ματιες που εριξα.Ειχε σιγουρα πολυ κοσμο αλλα για εναν κολοσσο οπως οι Aerosmith στην παρθενικη τους επισκεψη δε ισχυει η inner circle ατακα "δεν πειραζει λιγοι και καλοι".Περιμενουμε αντιθετως τα εισητηρια να γινουν αναρπαστα και απ εξω να αναβουν φωτιες.Αυτη ειναι η πικρη αληθεια παιδες,τα μεγαλα απωθημενα του ελληνικου κοινου σαν εννοια κινδυνευει να γινει αστικος μυθος.Το ειδαμε στους Kiss,το ειδαμε στους AC/DC,το ειδαμε και προχτες.Απο την αλλη οι Scorpions,οι Iron Maiden και οι Anathema ειναι παντα φισκα...Σχετικα με τη συναυλια,δε θελω να αναλωθω σε υπερφιαλες αναλυσεις συναισθηματων,απο το δημοτικο περιμενα μπροστα στο mtv τα video clips τους και τα τραγουδια ααπο τους 70's δισκους τους ειναι σιγουρα υπερανω οποιοασδηποτε φιλολογικης προσεγγισης,ειτε ησουν εκει ειτε πηρες απουσια.Και μεσα στην υπερπροσφορα συναυλιων που ζουμε τα τελευταια χρονια δε μπορω να μη γκρινιαξω και λιγο.Ας φερει επιτελους καποιος τους Cinderella!!!

Υ.Γ. Vivi brings the Toys In The Attic and Αnna Rocks



Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Take her to the other side!





Xθες ειδα ενα φιλο μετα απο εξι χρονια.Εκτακτως επισκεφτηκε την Ελλαδα καθως μενει και σπουδαζει στο εξωτερικο μονιμα.Τον λογο της επισκεψης του ομως μας το φιλαγε εκπληξη.George σημερα ειναι ο γαμος σου μεγαλε.Καθ'οτι με επιασες απροετοιμαστο δε θα μπορεσω να πρευρεθω,στο ειπα και μου εριξες χιλια δικια μονομιας!Εισαι ο πρωτος της παρεας που παντρευεται,Aντρεα για να ετοιμαζεσαι!Βιον ανθοσπαρτο λοιπον και να και το ελαχιστο γαμηλιο δωρο που μπορω να σου κανω,αγαπησιαρικο και επικαιρο:


Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

What do Metal Dads do when their kids are bored?

They craft!!!



Μάλλον κάπου θα το έχει πάρει το μάτι σας.Επικά αστείο, και αξίζει μαζική αναπαραγωγή!

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Βοnfire/Firehouse/Φωτια στα μπατζακια μας



  1. Σιριαλ εχει καταντησει η συναυλια των Bonfire και Firehouse στη χωρα μας.Aν δεν εχω χασει το μετρημα ειναι η τριτη φορα που ανακοινωνεται η ημερομηνια διεξαγωγης(16 και 17 Οκτωβριου σε Θεσσαλονικη και Αθηνα αντιστοιχα).Παντως μπραβο στους διοργανωτες που πιστευουν ακομα στην ανταποκριση της hard rock σκηνης και το παλευεουν μεχρι τελους παρα τις αναποδιες που οπως υποστηριζουν τους εχουν κατσει.Και το βαρυγδουπο νεο ειναι η ακυρωση των Hardcore Superstar και ο ερχομος στη θεση τους των Τ.Ν.Τ!!!!Σταυρωνουμε δαχτυλα να μην ακυρωθει για αλλη μια φορα τωρα που το line up ειναι οργασμικο και παμε για καρακλασικο βιντεο να θυμηθουμε οτι οι Νορβηγοι γεννιουνται ξανθομπαμπουρες(οχι με Mighty Ravendark μαλλια) και σιγουρα με πιο μελαχρινη επιδερμιδα απο corpsepaint.


Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Scorpions,Over The Rainbow,Γιωργος Γακης and the Τrouble Makers Live 9/6/2010 Πατρα Παμπελοποννησιακο Σταδιο






Οι Scorpions διαλυονται και η τελευταια περιδεια δε θα μπορουσα να μην περιλαμβανει και μια περιοδεια(μεσα στην περιοδεια) στην Ελλαδα.Θεσσαλονικη Ιωαννινα Πατρα και μια πιθανη εμφανιση στην Αθηνα που εκρεμει.Τι κανει λοιπον ο καμμενος οπαδος?Διαλεγει την πιο κοντινη πολη,παιρνει τηλεφωνο τον καλο του φιλο το Θανο για να κανονισει που θα μεινει και παιρνει το κτεΥλ χωρις δευτερη σκεψη.
Δυστυχως τα φοιτητικα εισητηρια ειχανεξαντληθει και η τσεπη δεν αντεχε αλλη μια ακριβη συναυλια,αρα το μισο βραδυ το φαγαμε προσπαθωντας να μπουμε τσαμπα.Οι Troublemakers ειχαν μολις τελειωσει το set τους οταν φτασαμε,αν και για να μπουμε απο τοσο νωρις δεν υπηρχε πιθανοτητα.Στο περιμενε λοιπον ακουσαμε τους Over the Rainbow απ εξω,εναν απο τους βασικους λογους της εκδρομουλας.Φυσικα για ηχο,αποδωση και σκηνικη παρουσια αποψη δεν εχω,αλλα φατε στα μουτρα ενδεικτικα το setlist οπως εμεις τρωγαμε εξακολουθητικα πορτα:Τarot woman,Stargazer,Street of dreams,All night long,Man on the silver mountain,I surrender,Κill the king και αλλα αγαπημενα.Το οτι τους εχω ξαναδει σε κλειστο χωρο σε headline εμφανιση να εχουν τρελα κεφια ολους με παρηγορησε καπως ωστε να συνεχισω την προσπαθεια για ελευθερη εισοδο.Πενια τεχνας κατεργαζεται ως γνωστον.Το αρχικο μερος της εμφανισης των Γερμανων δε το συγκρατησα μεσα στη φουρια να μπω,δεν μπορουσε ομως να μην πεσει στην αντιληψη μου η καλυτερη μπαλαντα που γραφτηκε ποτε.
Λιγο αργοτερα μπηκαμε και απολαυσαμε Scorpions για μια ωρα και εικοσι λεπτα περιπου.Το setlist απο εκεινο το σημειο και μετα βασιστηκε στην 80's περιοδο τους,την δευτερη νιοτη αλλιως γνωστη και ως Crazy World και φυσικα τον καινουριο δισκο.Το οτι ο ντραμερ ειναι τεραστιος ποζερος το ξεραμε αλλα αυτη τη φορα η αναρτηση των drums και το βιντεο με την αφεντομουτσουναρα του να αναπαριστα παλια εξωφυλλα της μπαντας(στα οποια φυσικα δε συμμετειχε)εκανε το entertainig drum solo του υπερφιαλο με την αστεια εννοια παντα.Ας ειναι ομως,αρκει ο Κlaus να κανει γαργαρες με τη ησυχια του.Και μετα,holyday,blackout(yeah!),rock you like a hurricane,when the smoke is going down και καπου εκει αναμεσα ειδαμε και πυραμιδα scorpions(fuck yeahhhhh!!!!!).
Γενικα ηταν η χειροτερη συναυλια τους που εχω δει οχι γιατι δεν περασα πολυ καλα αλλα γιατι εχω ευτυχισει να τους δω στα καλυτερα(με Uli Jon Roth εις διπλουν,ολοι σε σταση προσοχης τωρα).Ενδιαφερον ειχε το παρθενο συναυλιακα ακροατηριο,ψαρωναν με την καθιερωμενη καληνυχτα πριν το encore,ηρθαν λιγο πριν αρχισουν οι σκορπιοι αγνοοντας μαλλον το εργο των rainbow,και η απαθεια στο blackout ηταν παροιμιωδης!Δεν πειραζει,ολα αυτα ακομα περισσοτερο χαβαλε ειχαν,τουλαχιστον το γηπεδο το γεμισαν ανταποκρινομενοι στο "happening" που ειχε η πολη τους!Και να προσθεσω οτι το να βλεπεις Scorpions οχι μαζι με μια αιθερια υπαρξη αλλα με το Θανο,μπορει να ειναι συναυλιακο φαουλ αλλα σε καθε cheesy σημειο-που σε ρομαντικες στιγμες θεασης με την προαναφερθεισα αιθερια υπαρξη θα μας εφτιαχνε-το βλεμμα μας συνατιοταν και πεθαιναμε νευρικα στο γελιο.Συνολικα το καταευχαριστηθηκαμε,ηταν ο πιο αναλαφρα ωραιος τροπος να τους δεις για τελευταια φορα(χμμμμμμ) με την προυποθεση οτι εχεις δει και προηγουμενες συναυλιες τους.

Τivia:Κατα τη διαρκεια του big city nights το videowall ειχε φωτογραφια του Τοκυο με το ονομα Patra(εφκαριστω Πατσρααααα) να αναβοσβηνει.Θεε μου ποσο πολυ αγαπαμε αυτη τη μπαντα!


Duffy Duck Rocks

Στα πολυ παλια χρονια η παιδικη ζωνη των τηλεοπτικων σταθμων ηταν οχι μονο δυνατη αλλα και ποιοτικη.Ολοι θυμουνται τουλαχιστον δυο personal favorites.Και αλλα τοσα που τυχαια ανακαλυπτουν ανα διαστηματα και με θρησκευτικη ευλαβεια τα ξαναβλεπουν.Δεν ειναι σκοπιμο να αναφερθω σε συγκεκριμενα.Στις μερες μας τα απογευματα των καθημερινων και τα πρωινα των σαββατοκυριακων βασιλευουν κιτρινες εκπομπες για να αποβλακωνονται οι νοικοκυραιοι που εχουν φροντισει με τη σειρα τους να αποβλακωνουν ταυτοχρονα τα παιδια τους με ακαταπαυστο online gaming στον υπολογιστη.Υπαρχουν ομως αναλαμπες οπως η παρακατω που αναζωπυρωνουν την τηλεοπτικη ελπιδα για cartoons τοσο ευστοχα που στιγματιζουν παιδικα χρονια και καθοριζουν σε καποιο βαθμο την ενηλικη αισθητικη.



"Why does my bathroom sounds like a bathroom in an elevator?"

Ναι ρε ειμαι καθολα Mustainικος και εν οψει big four θα σας ζαλισω τον ερωτα ξανα και ξανα.Αναρωτηθειτε ομως ποσο καιρο εχετε να δειτε τετοιο παιδικο?Βack in the day βλεπαμε συνεχεια!Νοw I remeber!!

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Tweak Bird - Reservations


01 Shivers
02 God Help Us
03 Whorses
04 Reservations
05 Spaceships
06 Favorite Sun
07 Eternal Squaredance



Παρά το γεγονός ότι εχθές το βράδυ ξενύχτησα βλέποντας το The story of Anvil, και με νανούρισε το Psalm 9, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ένιωσα την ανάγκη σήμερα το απόγευμα να ακούσω κάτι φλώρους που βγαίνουν φωτογραφίες με γυμνά παιδάκια (fail #1).Σαν να μήν έφτανε αυτό, η μουσική τους, (ένα μίγμα heavy, ελαφρο-stoner νεο-psychedelic) ντύνει woodpusher βίντεο (fail #2, αν και με βάζουν να τα λέω αυτά), με χορηγό την adidas, δηλαδή συνταγή σίγουρης επιτυχίας.Για το τέλος άφησα το καλύτερο.Το όνομα του συγκροτήματος δεν είναι τυχαίο, καθότι οι κύριοι Caleb και Ashton είναι αδέρφια και το επώνυμο τους είναι Bird, και οι συνειρμοί για τους αδερφούς Κατσάμπα πάνε και έρχονται (fail #3).

Ξεβράκωτος στα αγγούρια δεν πρέπει όμως να βγαίνει κάνεις στις μέρες μας, και έτσι έχουν και αυτοι τους άσσους τους.Πρωτα απ'όλα μαντέυω οτι πρέπει να έχουν έξυπνους manager, διότι tour με Tool δεν κάνει όποιος νά 'ναι.Βάλτε τώρα και κάποιους άλλους όπως Melvins, Ancestors και Earthless και καταλαβαίνει κανείς οτι τουλάχιστον απευθύνονται σε πρόσφορο έδαφος ( ή αυτιά).

Την παραγωγη έχουν αναλάβει οι Deaf Nephews δηλαδή οι Toshi Kasai (Altamont, Big Business session guitar) και ο Dale Crover (τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να σου έρχονται οι Melvins στο μυαλό), πράγμα το οποίο το καταλαβαίνεις αμέσως, γιατί φαίνεται πως εκτός απο ήχο, τους έχουν φτιάξει και 'χαρακτήρα'.

Εν τέλει ενδιαφέρουσα περίπτωση αυτη εδώ.Φαντάζομαι πως μόνο το μέλλον θα δείξει.Και στο κάτω κάτω της γραφής αν δεν γνωρίζεις τίποτα απο όλα τα παραπάνω, και απλά τους ακούσεις, μάλλον καλή γνώμη θα σχημάτιζες.Ετσι κι αλλιώς δεν είχα κανένα άλλο λόγο να μπώ στον κόπο για αυτό το κείμενο, παρά μόνο οτι μου έκανε 'κλικ΄ η μουσική τους.



Tweak Bird Myspace

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

I Declare Mutiny on this Ship


Τον τελευταίο καιρό έχω την τάση για κάποια τραγούδια που ακούω να σκέφτομαι πόσο θα μπορούσαν να ταιριάξουν στίς δύσκολες μέρες που ζούμε.Το έχω σκεφτεί με πολλούς καλλιτέχνες, έλληνες και ξένους αλλά ένας συγκεκριμένος κύριος μπορώ να πώ ότι με κέρδισε.

Είναι απο αυτούς που θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις ως βλαχοαμερικάνους, λόγο καταγωγής αλλά και λόγο φωνής.Η συγκεκριμένη 'φυλή' ξενίζει τους περισσότερους, κυρίως λόγο του στερετυπικού χαρακτήρα που τους έχει δωθεί, αλλά αυτό είναι μια τελείως διαφορετική συζήτηση.

William Elliott Whitmore.32 χρονών απο την Iowa της Αμερικής. Ομολογώ πως μόλις σήμερα τον έμαθα και εντυπωσιάστηκα.Πρώτα απ'όλα για τα τραγούδια του, κλασσικά country blues αφηγηματίκου χαρακτήρα.Κατα δεύτερον για το πλούσιο βιογραφικό του και για τα ονόματα που έχει κάνει tour μαζί: Red sparowes, Converge και Clutch για να αναφέρω τους πιό 'γνωστούς'.Κάπως έτσι βρήκα και εγώ την άκρη του νήματος και έγινε η γνωριμία.

Ακολουθεί το κομμάτι για το όποιο γίνεται λόγος.Αναρχικό όσο πρέπει, λίγο χαβαλετζίδικο, αρκετά καυστικό.Αμα σας αρέσει ακούστε όλο τον δίσκο,Animals in the Dark, αξίζει τον χρόνο σας.



Οι στίχοι εδώ
Ο δίσκος εδώ
Η ιστιοσελίδα εδώ

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

BOLT THROWER LIVE AT GAGARIN CLUB 30/5/2010










Oσοι περιμενετε να διαβασετε μια ακριβη και μεσα σε τυπικες φορμες ανταποκριση για τη συναυλια κοιταξτε αλλου.Tο venue ηταν καταμεστο και αρχισε να σταζει ιδρωτα με το πουβγηκαν οι Suicidal Angels και το old school fucking thrash τους.Πολυ καλυτεροι απο την τελευταια φορα που τους ειχα δει με Celtic Frost,εδειξαν με ποσο παθος αγαπαμε στην Ελλαδα το ιδιωμα.Απο τη στιγμη που βγηκαν οι Bolt Thrower το μαγαζι εσταζε υγρο πυρ.Aν υποθεσουμε οτι η επικη αισθητικη των Manowar ηχει οπως το σπαθι το βγαινει απο τη θηκη και των Bathory οπως το χλιμιντρισμα του βασιλικου αλογου οταν ορθωνεται στα δυο ποδια λιγο πριν χυθει στη μαχη,το παρθενο ατσαλι των Bolt Thrower ηχει οπως τα δευτερολεπτα που τελειωνει το φυτιλι μεχρι την αναφλεξη του μπαρουτιου.Kαι ευτυχως αυτο Live καταφεραν να μας κανουν να το νιωσουμε στο πετσι μας.Tο οποιο χωρις δυσταγμο κακοποιησαμε.Tο crowd surfing και το moshing εδινε και επαιρνε.H εκρηξη ανδρεναλινης στο ακουσμα του riff του Word Eater ηταν παρομοια με οταν παιζουν οι Kreator τα Flag of Hate/Tormentor και αυτο λιγο πραγμα δεν το λες.Ο Κarl Willetts ειναι ζωντανος οδοστροτηρας,καθε στιχος που τραγουδα σε πιανει σφιχτα απο το λαιμο και η σκηνικη του παρουσια ειναι αρχοντικη.Η Jo Bench σιγουρα δεν ειμαι καμια ομορφια τυπου Doro αλλα και μονο που συνειδητοποιεις το μεριδιο ευθυνης που φερει στη μουσικη κληρονια του σχηματος καθε σταλα ιδρωτα που σταζει στο σωμα της την κανει ακομα πιο ελκιστικη.Τους υπολοιπους της παρεας λυπαμαι αλλα δε τους προσεξα ιδιεταιρα οι δονησεις που δεχτηκα απο τη μουσικη τους ομως με εκαναν να καταλαβω οτι ειναι το ιδιο θεοι.Η εμφανιση ηταν η παρθενικη στην Αθηνα,το εισητηριο ηταν φτηνο κατ απαιτηση δικια τους και το κοινο τους τιμησε κανοντας το live sold out και το club μπουρδελο.Με την καλη εννοια.Ετσι πρεπει.Σε μια τετοια εμπειρια σεμνοτυφες περιγραφες δε χωρανε.Η ερπιστρια της πολεμικης μηχανης που ακουει στο ονομα Bolt Thrower θερισε κεφαλια.Oσοι το εχασαν θα εχουν να λενε στα παιδια τους για το καλυτερο Live που δεν ειδαν.Για τους υπολοιπους απο εμας the powder burns....ONWARDS

Lamb of God Live at Fuzz Club


Οι συναυλίες είναι, πιστέυω, απο τους καλύτερους τρόπους διασκέδασης.Δεν σου δίνεται μόνο η ευκαιρία να δείς από κοντά μουσικούς που εκτιμάς, ή που εν πάση περιπτώση τους θεωρείς καλούς στον τομέα τους, αλλά και να δείς μπροστά σου να ξετυλίγεται ένας απο τους σκοπούς ηχογράφησης της μουσικής, δηλαδή η ζωντανή αναπαραγωγή της. Επίσης πρέπει πάνω απ'όλα να περνάς καλά.

Οι Lamb Of God κατάφεραν να αποδώσουν τα μέγιστα σε όλους τους τομείς.Δεν χρειάζεται πανω απο δύο τραγούδια τους για να αντιληφθείς τον λόγο που ξεχώρισαν απο το συρφετό συγκροτημάτων που αναδείχθηκαν στο δευτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας.Και ο λόγος είναι οτι είναι όλοι τους 'παίχτες'.Στο live μας έδειξαν οτι δεν είναι 'παίκτες΄ μόνο στους τέσσερις τοίχους ενώς studio, με τεράστια ονόματα πισω απο την κονσόλα, αλλά και πως όντως παίζουν 'χαρτί' το υλικό τους.

Και όταν μιλάμε για το υλικό των Lamb μιλάμε για τα καλύτερα.Mε το ένα τραγούδι μετά το άλλο μας βάρεσαν χωρίς έλεος.Σοβαρά.Δεν είχα αντιληφθεί πόσα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ κομμάτια εχουν!Δεν θυμάμαι ουτε πόσα ακριβώς παίξαν, ουτε να τα ονοματήσω με τη σειρά, ουτέ καν για πόση ώρα παίξανε.. Ηταν όλα οπώς ακριβώς έπρεπε να είναι.Βασικό στοιχείο για να σε κάνει να μην σε νοιάζει οποιαδήποτε αλλη ενόχληση που μπορεί να είχε η βραδιά.

Ο πραγματικός λόγος που γράφω τα καλύτερα, ίσως να είναι ότι πάνω απόλα πέρασα όμορφα.Ανέλπιστα όμορφα. Με έκαναν να βγάλω οτι είχα μέσα μου.Και φαντάζομαι πως δεν συνέβη μόνο σε εμένα.Οπότε συμπληρώνοντας και αυτή την παράμετρο της τριπλέτας που ανέφερα στην πρώτη παράγραφο μπορώ να πω οτι είναι απο τα Live που με έκαναν να μην μπορώ να ξεκολλήσω απο τα χείλη μου το πιο ηλίθιο χαμόγελο.

Για το τέλος θέλω να ευχαριστήσω τον Φρίξο και τον Κώστα που εξηγήθηκαν πάρα πολυ σωστά, και να πω πως η συναυλία ήταν τόσο καλή ώστε να κάνει φίλο '80ά λακωνικά να δήλώνει πώς αυτούς μάλλον θα τούς αγαπήσει.False?

Console yourself, you're better alone,
Destroy yourself, see who gives a fuck

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

NEVERMORE LIVE AT FUZZ CLUB 28/5/2010




Ηταν η δευτερη φορα μετα το 2005 και την περιοδεια για το This Godless Endeavor που θα εβλεπα τους Nevermore και φυσικα ανυπομονουσα.Φευγαλεα ειχα ακουσει αποσπασματα απο τον καινουριο δισκο και ειχα επιπροσθετως αλλον ενα λογο να βρισκομαι εκει εκεινο το βραδυ,για μια πρωτη γευση απο το καινουριο τους πονημα ζωντανα.Οι Rex Mundi που ανοιξαν τη συναυλια επαιζαν prog metal καινουριας κοπης και φανηκαν παικταραδες.Το αποτελεσμα ηταν ικανοποιητικο αν και δε θα ελεγα οτι το εχω ιδιεταιρη γνωση η αδυναμια στο συγκεκριμενο ιδιωμα.Μια χαρα προθερμανθηκαμε παντως και ο κοσμος φανηκε να το ευχαριστηθηκε.
Λιγη ωρα μετα ορμανε οι Nevermore με το Beyond Within και το venue σειεται.Η μπαντα φαινεται ορεξατη και το κοινο διψασμενο ειχαν να μας ερθουν απο το 2008 αν θυμαμαι καλα και απο το 2005 για headline εμφανιση.Ο Warrel ειναι σε τρελα κεφια αν και κοκκινομαλλης με πιο κοντο μαλλι πια,ο Jim Sheppard τα πρωτα δευτερολεπτα με εκανε να πιστεψω οτι ειμαι σε συναυλια UFO και μπροστα μου εχω τον γερασμενο και αειθαλη Pete Way(αληθεια ειμαι ο μονος που προσεξε ποσο ταλαιπωρημενος εξωτερικα φανηκε?)παρ ολα αυτα ομως απο την πρωτη στιγμη ως την τελευταια εδειξε οτι το λεει ακομα η καρδουλα του και με το παραπανω!Ο Jeff Loomis κραταει ακομα τη μυθικη εικονα του ξανθου μακρυμαλλη που εχουμε για τη μπαντα και οπως παντα επαιξε τις καλτσες του.Ο Williams ειναι βραχος,σταθερη αξια στις ταξειςτης μπαντας.Αν και μουσικες γνωσεις σε τεχνικο επιπεδο δεν εχω ο καινουριος Attila Vörös περα απο τον αναμενομενο ενθουσιασμο του φανηκε να το εχει κιολας,δεν μπαινεις αλλωστε στους Nevermore ετσι απλα,απο αυτους εχει περασει και ενας Pat O'Brian!
Τα αμοιβαια αισθηματα κοινου και μπαντας ηταν διαχυτα στην ατμοσφαιρα,οπου ο Warrel κολλωνε(Ναι υπηρξαν δυο τρεις στιγμες ελαχιστης αδυναμιας που με εβαλαν σε σκεψεις για το πως θα ανταποκριθει live στο Sanctuary υλικο τωρα με την επανασυνδεση τους.Το συνδρομο του Σαμψων πρεπει να τον χτυπησε!) εμεις ειμασταν εκει να το παρουμε πανω μας!Αλλα αυτα ειναι πταισματα ο κυριος Dane ειναι μεγαλος performer,η χροια του ειναι παιδικο τραυμα σκετο,ο τροπος που φτυνει τους στιχους συναισθηματικα φορτισμενος και ακομα και οταν μπερδευει 4 φορες το setlist στα ανταποδιδει ολα και με το παραπανω οταν πριν απο τραγουδι προσταζει μεαγαλεπηβολα "I want chaos!!".
Περα απο το Seven Tongues Of God που ηταν και το μονο το μονο απο το αγαπημενο μου Τhe Politics Of Extacy,το setlist βασιστηκε αρκετα στα φοβερα Dead Heart In a Dead World και Τhis Godless Endeavor albums,και φυσικα πηραμε και μια καλη τζουρα απο το καινουριο Obsidian Conspiracy που σαν πρωτη live επαφη μου ακουστηκε τουλαχιστον ικανοποιητικο.
Συνολικα ηταν μια παρα πολυ καλη εμφανιση-ακομα και αν ο ηχος ηταν σε γενικες γραμμες μετριος- απο ενα αγαπημενο συγκροτημα αν λαβει κανεις υποψην του οτι ηταν ενα warm up show.Ειμαι συγκρατημενος γιατι την πρωτη φορα που τους ειχα δει ειχαν απλα σαρωσει τα παντα στο περασμα τους.Αυτο δεν ανερει βεβαια οτι περασα καταπληκτηκα οπως και οι κοπελες που ανεβηκαν στη σκηνη και μαζεψαν εγκαρδια και διχως ιχνος starιλικιου αγγαλιτσα απο την μπαντα,οπως και οι τυχεροι που επιασαν official merchandise δωρακια που οι Nevermore πεταξαν απο τη σκηνη.Οταν μουσικη αποδωση και attitude επι σκηνης συμβαδιζουν τοσο ωραια σιγουρα μιλαμε για ζορικη συναυλια.Οσοι τους χασατε ειστε απλα the next in line!

Y.Γ.
Αν εισαι απο αυτους που ενοχλουνται απο τις θεμιτες και αναμενομενες ενθερμες αντιδρασεις του κοινου σε μια συναυλια τετοιου ιδους την επομενη φορα δες το live απο τον εξωστη 'η ακομα καλυτερα κατσε στον καναπε σου αναπαυτικα και δες το DVD!Οπως και να 'χει μη μας ζαλιζεις οταν παιζει το αγαπημενο μας τραγουδι!

Bolt Motherfucking Thrower

Τα λόγια είναι περιττά.Ησούν εκεί? Τότε ξέρεις τι εννοώ...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...